Parafia pod wezwaniem Św. Katarzyny Aleksandryjskiej pochodzi z XIII wieku. Obejmowała kiedyś znaczny obszar. Należało do niej Parchowo, Sulęczyno i Mściszewice oraz część parafii w Wygodzie, Brodnicy Górnej i Szymbarku.

1 kwietnia 1928 roku biskup Stanisław Okoniewski utworzył w Szymbarku kurację, gdyż ówczesne przepisy nie pozwalały utworzyć parafii.

Drewniany kościół został wybudowany w latach 1820- 1822 i jest ostatnią świątynią konstrukcji zrębowej, jaką wybudowano na Pomorzu Gdańskim, jako fundacja Wincentego Łaszewskiego, ówczesnego właściciela Sierakowic, w miejscu wcześniejszej świątyni wzniesionej w połowie XVII wieku. Oznacza to, że jej dzieje zamykają jeden z rozdziałów kilkuwiecznej historii drewnianego
budownictwa sakralnego w tej części Polski.Zabytkowa świątynia jest niezwykłym dziełem, unikatowym nawet na skalę europejską.
We wnętrzu kościoła na ścianach zachowały się malowidła.
Wewnątrz kaplicy św. Barbary wyryto datę konsekracji – „Anno 1823”. Wszystkie te elementy były do momentu rozbiórki zakryte drewnianą boazerią.

Legenda i historia
Tekst na podstawie opracowania mgr Jacka Subkowskiego.

Powstanie i nazwa Sierakowice związana jest z XII wieczną legendą, a mianowicie 1180 -1190 rokiem.

Kościół w Sulęczynie, na początku drewniany i kryty gontem, powstał w 1616 roku – jego fundatorem był Reinhold Heidenstein, sekretarz króla Batorego.

Parafia w Strzepczu pod wezwaniem św. Marii Magdaleny liczy już 700 lat. Jej historia sięga okresu średniowiecza i łączy się z historią Pomorza. Pierwsza informacja o Strzepczu pojawiła się w dokumencie z 11 czerwca 1314 roku. Natomiast historycznie potwierdzoną wzmianką o istnieniu strzepskiej parafii jest pojawienie się jej w latach 1325-1327 w wykazie parafii, które uiściły świętopietrze. Zdaniem prof. Kujota parafia w Strzepczu została zatem założona w XII wieku po wyłączeniu z parafii chmieleńskiej.

Sanktuarium Sianowskie położone jest w północnej części Szwajcarii Kaszubskiej.
Od wieków słynie jako miejsce kultu Najświętszej Bogurodzicy, która tutaj pośród lasów, jezior i wzgórz wybrała sobie miejsce.

Pierwsze starania parafian z Miechucina o budowę kaplicy miały miejsce przed II wojną światową. Zakończone zostały jednak niepowodzeniem. Ludność tutejsza pragnęła bardzo, aby możliwe było odprawianie mszy świętych i katechizacja dzieci w Miechucinie. Stąd w latach 1961–1981 dzierżawiona była od państwa Jadwigi i Anastazego Lejk salka katechetyczna. W niej odbywała się katechizacja oraz odprawiano msze święte początkowo tylko cztery razy w roku.

Początek myśli o własnym kościele dały rozwijające się bardzo prężnie w latach osiemdziesiątych na terenie wsi „Oazy“ prowadzone przez oo. Franciszkanów. Myśl tę podjął ks. dr Henryk Ormiński przy wielkim poparciu mieszkańców przyszłej parafii. Budowa Domu Katechetycznego ( Kaplicy Kościoła ) rozpoczęła się 3 marca 1987 roku. Dwa lata od rozpoczęcia budowy w dniu 21 marca 1989 roku Ks. Bp. Marian Przykucki dokonał poświęcenia nowego Domu Bożego.