Swiãtojańsczé ògniszcze na Kaszëbach miało zrobic zło nieszkódnym. Ten òdżin miôł pòswiécëc czarownicóm òb drogã na Łësą Górã, cobë jak nôrëchli nie bëło jich we wsy. Jesz w pierszi pòłowie XIX stalata wiara w czarownicenie bëła na Kaszëbach czims nadzwëkòwim.Tak czedës mógł ùzdrzec, jak na grzëpach wkół pôlałë sã sobòtczi w noc swiãtégò Jana. W tã noc paproc mògła cëdowno zakwitnąc. Za tim kwiatem ùzérałë dzéwczãta. Młodi lëdze bawilë sã przë swiãtojańsczim ògniszczu do rena.
Bernard Sychta: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej t. III, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, ss. 299-300.
