Nieurzasłi duch Cenôwë
Kòscérzi sã westrzód nas.
Czidô w strënë naszi słôwë,
Òbznôjmiwô nowi czas.
Krzosô bëlnotã spaniałą,
Rozniecywô dzejów wid,
Pònëkiwô w biôtkã wdałą
Za domôcëznã, za lud.
Òn pòdskôcô w sercach płomë,
Rozwidniwô môłnią smrok
I rodné òdmikô brómë,
W przińdnosc czerëjącë krok.
Jegò dëchã sã òbmëwac,
Ùskarnienim wiôldżich zgrôw,
Wespół jidzemë zmòcniwac
Nasz widzały, rodny drôw.
Pòkrzosóny jegò duchã,
Spiarti jegò bëlnotą,
Przëòblokłi w swójską bùchã,
Pòjmë wprzódk z kaszëbizną!