Roscą, je jich wkół jak dzecy, W cëchi, rodny wsë, Za ùzémkama ùzémczi Jakbë wòjarze. A wszëtczé mòcarné, wdałé, Jistné stolëmë! Zdrzą we snôżoce spaniało Z górów na dołë. Kòrunama do se zybią, Wònią wkół se skrzą. Jakùż zgódno Bòga chwôlą, Czej tak szemarzą. Bëlné! Wa so przede wiatrã Nie ùdżibôta, Leno dzyrskò procëm chajóm Skarnie trzimôta! Jelë Bóg mie dodô mòcë, Òddóm chòc krëwi, Żebë Kaszëbi na swiece
Bëlë téż bëlny!
