Drewniany kościół został wybudowany w latach 1820- 1822 i jest ostatnią świątynią konstrukcji zrębowej, jaką wybudowano na Pomorzu Gdańskim, jako fundacja Wincentego Łaszewskiego, ówczesnego właściciela Sierakowic, w miejscu wcześniejszej świątyni wzniesionej w połowie XVII wieku. Oznacza to, że jej dzieje zamykają jeden z rozdziałów kilkuwiecznej historii drewnianego
budownictwa sakralnego w tej części Polski.Zabytkowa świątynia jest niezwykłym dziełem, unikatowym nawet na skalę europejską.
We wnętrzu kościoła na ścianach zachowały się malowidła.
Wewnątrz kaplicy św. Barbary wyryto datę konsekracji – „Anno 1823”. Wszystkie te elementy były do momentu rozbiórki zakryte drewnianą boazerią.

Legenda i historia
Tekst na podstawie opracowania mgr Jacka Subkowskiego.

Powstanie i nazwa Sierakowice związana jest z XII wieczną legendą, a mianowicie 1180 -1190 rokiem.

Kościół w Sulęczynie, na początku drewniany i kryty gontem, powstał w 1616 roku – jego fundatorem był Reinhold Heidenstein, sekretarz króla Batorego.

Parafia w Strzepczu pod wezwaniem św. Marii Magdaleny liczy już 700 lat. Jej historia sięga okresu średniowiecza i łączy się z historią Pomorza. Pierwsza informacja o Strzepczu pojawiła się w dokumencie z 11 czerwca 1314 roku. Natomiast historycznie potwierdzoną wzmianką o istnieniu strzepskiej parafii jest pojawienie się jej w latach 1325-1327 w wykazie parafii, które uiściły świętopietrze. Zdaniem prof. Kujota parafia w Strzepczu została zatem założona w XII wieku po wyłączeniu z parafii chmieleńskiej.