Zdjęcie przedstawia widok łąki w Babinie z lotu ptaka

Wstęp

   Celem niniejszej pracy jest próba przedstawienia usystematyzowanych dziejów osady w Łubowie, wykazanie jej roli i charakteru od początków osadnictwa na tym terytorium   w okresie najdawniejszym po czasy nam współczesne. Publikacja nie rości sobie prawa do wyczerpania tematu, ale za naczelne zadanie stawia sobie popularyzację dziejów mojej rodzimej wsi Łubowo.

   Z tą pomorską Ziemią związany jestem od urodzenia. To na niej przyszedłem na świat, bez mała pół wieku temu, w tejże wsi stawiałem swe pierwsze, niezdarne kroki, uczyłem się mówić, pisać, czytać, liczyć, pływać, pracować i myśleć…

   W zamian za to, mojej rodzimej Ziemi Pomorskiej jestem coś dłużny, mianowicie napisanie co najmniej spisanych niegdyś –a dokładniej przed ponad trzydziestoma laty, w 1977 r., kiedy to zdawałem Egzamin Dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Czaplinku, jej bogatych i tragicznych dziejów.

   Pierwszą zatem tego typu publikacją, jaka ukazała się w języku polskim, jest artykuł N. Maczulisa[1], oparty na wcześniejszych badaniach autora, a przedstawiający najstarsze dzieje rodzinnej wsi.

Nie byłoby Chmielna, gdyby nie miłość dwojga młodych ludzi. Ona biedna, on syn bogatego gospodarza. Kiedy ich rodzice stanęli uczuciom na przeszkodzie, dziewczyna utopiła się, a chłopak zmarł z żalu. Na grobach młodych ludzi, po obu stronach kościoła wyrosły pędy chmielu. Pięły się one po murach świątyni aż po jej szczyt, gdzie połączyły się i zakwitły cudownym kwiatem. Miejscowość, w której zrodziła się tak piękna legenda nie może nazywać inaczej niż Chmielno.

Zdjęcia wspaniałości Kaszubskich w Zaworach - Świetlica środowiskowa  - Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Chmielnie