Bez wòdë ni ma wigòdë.
Bez wody ni ma wygody.
Opis miejscowości w Szwajcarii Kaszubskiej.
"Nima Kaszub bez Pòlonii, a bez Kaszub Pòlsczi. "
Hieronim Derdowski, cytat z "Wòjkasyn ze Słôwòszëna Dr Florian Ceynowa"
Wieś nieopodal Jeziora Raduńskiego Górnego, przy drodze Kartuzy – Bytów. W dokumentach pojawia się w XV w. Była własnością rodów szlacheckich, m.in. Boruckich i Warzewskich.
W latach 1241–82 podobnie jak kilkanaście wsi w dolinie Raduni Borcz należał do biskupa kujawskiego Michała, któremu został
przekazany przez Sambora II, księcia lubiszewsko-tczewskiego.
Niewielka wioska w sercu Lasów Mirachowskich. Notowana w źródłach od czasów krzyżackich. Pomimo nieurodzajnych ziem osada ta stale się rozwijała, już 100 lat temu osiągając liczbę mieszkańców podobną do obecnej.
Wieś przy drodze z Żukowa do Kościerzyny, wśród lasów, nieopodal Jaru Raduni. Od połowy XVIII w. znajdowała się tutaj karczma, a osada była własnością norbertanek.
Niewielka osada w dolinie Słupi, 5 km na północ od Sulęczyna. Powstała w XIX w. wokół młyna, którego pierwszymi właścicielami była berlińska rodzina Jäkelów.
W zapiskach i dokumentach w języku polskim, niemieckim i łacińskim różnie zapisywano nazwę wsi. W języku kaszubskim, od najdawniejszych czasów nazwa ta nie zmieniła się.
Odwiedza nas 414 gości oraz 0 użytkowników.