Trasa 1

Niebieska - św. Jana Pawła II

Kościół św. Marcina w Sierakowicach

Przebieg:

Sierakowice-Bukowo-Kamienica Królewska-Leśniczówka Mirachowo- Kobylasz-Miłoszewo-Głusino-Sianowo

DODATKOWE INFORMACJE O TRASIE

Trasa 2

Pomarańczowa - św. Barbary

Kościół św. Marcina w Sierakowicach

Przebieg:

Sierakowice-Bukowo-Kamienica Królewska- Leśniczówka Mirachowo-Nowa Huta-Staniszewo-Sianowo

Trasa ma 30km. Większość to drogi leśne, raczej słabo uczęszczane. W zależności od pogody droga leśna może być błotnista. 

Obie Trasy EDK rozpoczynają się przy kościele pw. św. Marcina w Sierakowicach, a kończą na  placu pielgrzymkowym w Sianowie. Przeznaczone są dla osób średnio-aktywnych fizycznie, niekoniecznie przyzwyczajonych do regularnego długotrwałego wysiłku.

Marsz nocą jest bardziej męczący niż w dzień i należy się do niego wcześniej przygotować.

Przed wyjściem należy wyposażyć się w wydrukowaną mapę  EDK i opis trasy. Koniecznie trzeba wziąć elementy odblaskowe, nieprzemakalne buty, kurtkę przeciwdeszczową, ciepłe ubranie, czapkę i rękawiczki. Należy zabrać latarkę, dodatkowe baterie, naładowany telefon z aplikacją GPS i bank energii. W plecaku powinny się znaleźć środki opatrunkowe i bandaż elastyczny. Nie wolno zapominać o prowiancie i wodzie. Dobrze byłoby zabrać także czekoladę lub inne produkty wysokoenergetyczne.

EDK rozpoczyna się Eucharystią o godz. 20.00 w kościele pw. św. Marcina w Sierakowicach.  Przed mszą świętą  od godz. 18.30 w domu katolickim będzie można odbierać pakiety startowe i zasięgnąć potrzebnych informacji.

Każdy poruszający się po drogach publicznych ma obowiązek nosić elementy odblaskowe. Choć EDK ma charakter indywidualny, nie wolno zostawiać osób będących w potrzebie. Przed wyjściem z domu należy poinformować bliskie osoby o planach wyruszenia na EDK. Warto także zostawić im mapę z trasą, na wypadek gdyby niemożliwy był dalszy marsz i trzeba było prosić ich o podwiezienie.

Każda osoba bierze udział w EDK na własną odpowiedzialność, a uczestnicy, którzy nie ukończyli 18 roku życia mogą pójść na EDK tylko pod opieką osób dorosłych.

Czym jest Ekstremalna Droga Krzyżowa?

Podejmiesz wyzwanie (i szansę)?

Ekstremalna, bo trzeba pokonać trasę minimum 40 km w nocy. Samotnie lub w skupieniu. Bez rozmów i pikników. Musi boleć, byś opuścił swoją strefę komfortu i powiedział Bogu: jestem tutaj nie dlatego, że masz coś dla mnie zrobić, jestem, bo chcę się z Tobą spotkać.

Wyzwanie

01

W tym wyzwaniu najważniejsze jest dotarcie do granicy bólu.

Do momentu, w którym wszystko inne mówi: czemu nie jestem w domu, w ciepłym łóżku. Ten, kto przekracza tę granicę opuszcza strefę komfortu. Otwiera się na nowe wyzwania. A to daje szansę na kolejne decyzję o zmianie życia.

02

Drugi etap – wyzwanie podjęte, pierwsze setki metrów, kilka kilometrów już za Tobą.

Jest normalnie, po prostu idziesz, co jakiś czas kolejna stacja, krótka modlitwa – tekst rozważań czytany w świetle czołówki, jeśli aura sprzyja, nie grzęźniesz w błocie lub kałuży, jest całkiem w porządku, nic wielkiego – na razie zwykły marsz.

03

Może zacząć się na dowolnym kilometrze trasy, tu nie ma reguły, może minąć lub zostać do końca — raczej zostanie

I dobrze, bo zmaganie jest istotą EDK. To droga poza strefę komfortu. Możesz go różnie doświadczyć: bolące stopy, brak sił, zimny deszcz na twarzy. Kiedy już od wyczerpania i zmęczenia nie można uciec, właśnie wtedy możesz odkryć, że to wiara jest powodem i siłą żeby iść dalej.

Spotkanie z Nim

04

Tylko o to chodzi w EDK. Milczenie, modlitwa, medytacja, długa nocna trasa, to wszystko „tylko” po to, nie ma innego celu.

Dublin, Galway, Warszawa, Spitsbergen – miejsce i wielkość grupy nie są istotne. Celem Ekstremalnej Drogi Krzyżowej jest spotkanie z Bogiem. Ekstremalna Droga Krzyżowa to prawdziwe ćwiczenie duchowe, po którym człowiek może zostać rzeczywiście przemieniony.

Jak należy się zorganizować

• Należy zacząć od wyboru miejsca, z którego wyruszysz. Zwyczajowo EDK zaczyna się wspólną Mszą. Wybierając miejsce/rejon – trzeba sprawdzić, kiedy planowany jest wymarsz.
• W rejonie przygotowane są trasy. Można pobrać ślad GPS lub wydrukować sobie opis trasy. To bardzo ułatwia przemarsz, bo w nocy trudno jest zapytać się o drogę.
• Na EDK można wyruszyć samemu, lub w małej grupce. W każdym przypadku obowiązuje milczenie. Pątnicy zatrzymują się w wyznaczonych miejscach na modlitwę przy stacji. Należy unikać rozmów i pikników. Na trasie można jeść i pić. Brak jedzenia nie należy do istoty EDK.
• EDK to wydarzenie duchowe, a nie tylko religijne. Dotyka duszy i dlatego dotyczy każdego człowieka.
• Na EDK nie pytamy się, czy ktoś chodzi do kościoła, czy jest religijny, albo nie. To nie jest ważne. Ważne jest nie to kim jesteś, ale to, kim możesz się stać. To wyzwanie dla ludzi, którzy szukają w życiu czegoś więcej—sensu i nowego pomysłu na siebie.
• Zniechęcamy osoby, które myślą, że jakoś to będzie. Że jak nie będą miały siły, to ktoś im pomoże. Zniechęcamy ludzi zamkniętych, którzy nie szukają nowych pomysłów na siebie. Zniechęcamy ludzi, którzy oceniają innych i uważają siebie za lepszych od nich.
• W EDK nie chodzi o sport. To nie jest przygoda. To jest droga do spotkania ze swoją duszą. Z Bogiem.
• EDK jest świetnym rozważaniem dla ludzi, którzy dużo pracują i trudno im znaleźć czas dla siebie i swojej duszy. Ta kumulacja daje okazję do gruntowanego przemyślenia siebie.

• Na EDK przygotowane są specjalne rozważania, które oddają ducha tego wyzwania. Przygotowuje je ks. Jacek WIOSNA Stryczek razem ze swoją wspólnotą. Można je wysłuchać – nagranie jest dostępne w aplikacji EDK, lub przeczytać.
• EDK nie jest pielgrzymką. Nie ma zabezpieczeń. Każdy walczy sam o wytrwanie na trasie. Ryzykuje. Nie chodzi też o wyjście w jakieś intencji. Chodzi o przemianę swojego życia. Jeśli pątnik stanie się lepsz , wszyscy na tym zyskają.
• Bóg nie planuje na EDK dobrej pogody. Nasz Bóg nie zajmuje się pogodą. Zajmuje się tym, abyśmy byli lepsi. Należy więc zabezpieczyć się na wszelką pogodę. Przejście 40 km zajmuje od 8 (bardzo szybko) do 12 godzin.

Kto może i powinien iść na EDK

• EDK to wydarzenie duchowe, a nie tylko religijne. Dotyka duszy i dlatego dotyczy każdego człowieka.
• Na EDK nie pytamy się, czy ktoś chodzi do kościoła, czy jest religijny, albo nie. To nie jest ważne. Ważne jest nie to kim jesteś, ale to, kim możesz się stać. To wyzwanie dla ludzi, którzy szukają w życiu czegoś więcej—sensu i nowego pomysłu na siebie.
• Zniechęcamy osoby, które myślą, że jakoś to będzie. Że jak nie będą miały siły, to ktoś im pomoże. Zniechęcamy ludzi zamkniętych, którzy nie szukają nowych pomysłów na siebie. Zniechęcamy ludzi, którzy oceniają innych i uważają siebie za lepszych od nich.
• W EDK nie chodzi o sport. To nie jest przygoda. To jest droga do spotkania ze swoją duszą. Z Bogiem.
• EDK jest świetnym rozważaniem dla ludzi, którzy dużo pracują i trudno im znaleźć czas dla siebie i swojej duszy. Ta kumulacja daje okazję do gruntowanego przemyślenia siebie.