Żëdzë mùszą dzys mieć jaczé swiãto, że to tako wilczo pogoda je. Wieje, jakbë sã żid pòwiesył.
Jak wieje silny wiatr, że się ktoś powiesił, znak.
To tytuł ostatniego, czwartego już, tom wojennych losów Kaszubów. Zawiera 35 opowiedzianych historii spisanych na 500 stronach, w twardej opracie. Włączając poprzednie tomy ta obszerna praca obejmuje niemal sto wywiadów.
W dniu 1 września 2022 r. w rocznicę napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę, Polska opublikowała raport o odszkodowania wojenne od Niemiec za poniesione przez Polskę straty w drugiej wojnie światowej. Nastąpiło to po 77 latach. Zdania w tej kwestii są podzielone. Sceptycy już uważają, że sprawa jest przegrana, że szanse są niewielkie, małe, żadne.
„Tu mòże bëc twòja smierc” – dokładnie tak w oryginalnej kaszubskiej wersji brzmi zdanie wypowiedziane przez jednego z bohaterów moich rozmów z Gminy Żukowo, które stało się tytułem dziś promowanej książki. Tenże bohater - żołnierz przeżył i dożył aż do 2013 roku, wielu innych nie miało tego szczęścia. Właśnie te rozmowy z dziesiątkami ludźmi, znakomicie pamiętającymi czasy II wojny światowej, stoją u podstaw powstania obelisku poświęconego tym, których śmierć dosięgła najczęściej bardzo daleko od rodzinnej ziemi.
Jest to rekonstrukcja partyzanckiego schronu, który stał w tym miejscu w czasie drugiej wojny światowej. Przebywali tu partyzanci Tajnej Organizacji Wojskowej “Gryf Pomnorski”. Była to największa organizacja konspiracyjna na Pomorzu i Kaszubach.
W zapiskach i dokumentach w języku polskim, niemieckim i łacińskim różnie zapisywano nazwę wsi. W języku kaszubskim, od najdawniejszych czasów nazwa ta nie zmieniła się.
Wiele miejscowości ma swoje legendy, które są przekazywane w ustnych podaniach z pokolenia na pokolenie. Przeważnie ich treści sięgają bardzo odległych czasów. Bardzo często legendy mają potwierdzenie z faktami udokumentowanymi w kronikach kościelnych. Zdawać należy sobie sprawę z tego, że każda rodzinna legenda jest spuścizną długich stuleci, stanowiącą pamiątkę po naszych przodkach.
Szkoła w Trzepowie została zbudowana w 1880 roku. Początkowo zatrudniony był jeden nauczyciel, a do szkoły uczęszczało 45 dzieci. W roku 1900 liczba dzieci wzrosła do 65.
Historia Szkoły Podstawowej w Egiertowie
Historia szkoły
Odwiedza nas 137 gości oraz 0 użytkowników.