Sw. Macéj zëmã trący, ale czasã pòdskacy.
Św. Maciej zimę traci albo ją bogaci.
To tytuł ostatniego, czwartego już, tom wojennych losów Kaszubów. Zawiera 35 opowiedzianych historii spisanych na 500 stronach, w twardej opracie. Włączając poprzednie tomy ta obszerna praca obejmuje niemal sto wywiadów.
W dniu 1 września 2022 r. w rocznicę napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę, Polska opublikowała raport o odszkodowania wojenne od Niemiec za poniesione przez Polskę straty w drugiej wojnie światowej. Nastąpiło to po 77 latach. Zdania w tej kwestii są podzielone. Sceptycy już uważają, że sprawa jest przegrana, że szanse są niewielkie, małe, żadne.
„Tu mòże bëc twòja smierc” – dokładnie tak w oryginalnej kaszubskiej wersji brzmi zdanie wypowiedziane przez jednego z bohaterów moich rozmów z Gminy Żukowo, które stało się tytułem dziś promowanej książki. Tenże bohater - żołnierz przeżył i dożył aż do 2013 roku, wielu innych nie miało tego szczęścia. Właśnie te rozmowy z dziesiątkami ludźmi, znakomicie pamiętającymi czasy II wojny światowej, stoją u podstaw powstania obelisku poświęconego tym, których śmierć dosięgła najczęściej bardzo daleko od rodzinnej ziemi.
Jest to rekonstrukcja partyzanckiego schronu, który stał w tym miejscu w czasie drugiej wojny światowej. Przebywali tu partyzanci Tajnej Organizacji Wojskowej “Gryf Pomnorski”. Była to największa organizacja konspiracyjna na Pomorzu i Kaszubach.
W zapiskach i dokumentach w języku polskim, niemieckim i łacińskim różnie zapisywano nazwę wsi. W języku kaszubskim, od najdawniejszych czasów nazwa ta nie zmieniła się.
Wiele miejscowości ma swoje legendy, które są przekazywane w ustnych podaniach z pokolenia na pokolenie. Przeważnie ich treści sięgają bardzo odległych czasów. Bardzo często legendy mają potwierdzenie z faktami udokumentowanymi w kronikach kościelnych. Zdawać należy sobie sprawę z tego, że każda rodzinna legenda jest spuścizną długich stuleci, stanowiącą pamiątkę po naszych przodkach.
Szkoła w Trzepowie została zbudowana w 1880 roku. Początkowo zatrudniony był jeden nauczyciel, a do szkoły uczęszczało 45 dzieci. W roku 1900 liczba dzieci wzrosła do 65.
Historia Szkoły Podstawowej w Egiertowie
Historia szkoły
Odwiedza nas 333 gości oraz 0 użytkowników.