O. To je z tim richtich biéda.
W. Jenë, z czim? Cos sã kòmù stało, czë co?
O. Nié, jô gôdóm biéda je z tima darënkama na Gòdë. Co tu dërch wëmëszlac wkół. A dobrze bë bëło doch cos dac kòżdémù.
M. Nót je wiedno nôpierwi pòmëslëc, co chto lubi, czim sã chto zajimô. Tej gwës chùtczi przińdze dobrô mësla.
W. Dobré! Przikładowò, jak chtos lubi spiewac abò grac tej mòże jakąs platkã kùpic.
O. Abò jaką ksążkã, jakbë chto lubił czëtac. Zresztą ksążka je wiedno dobrô!
J. Jô mëszlã, że Chopin béłbë dobri, abò Pón Tadeùsz.
M. To je klasyka pòlsczi mùzyczi i lëteraturë. Dzys lëdze mili zdrzą ju za czim jinszim.
J. Mój tatk baro lubi "taką klasykã", a jak sã w swiãta zjedze całô familia, tej wszëtcë za tim rôd zdrzą.
O. I co òni czëtają ksążkã? Wiele mòżna czëtac Póna Tadeùsza.
J. Dërch wkół. Jak sã jeden skùńczi, tej drëdżi, i tak òd nowa.
W. Jô cë zarô dóm dërch òd nowa. Jô wiém, co të môsz w tim łepie. Të bë téż mòże chcôł tak cos "pòczëtac"?
J. Czemù nié. Kò jô doch jem ju ùstny, tej mògã.
W. Në dobrze, gwës że mòżesz sobie pòczëtac... Proszã baro, móm ùdbã... (jidze halac)
M. Jô tam niechc taczich rzeczi. Jô tegò nie lëdóm. Mie to nie pòdchôdô nijak...
W. Ale të nie wiész, co?! Hewò, widzysz - "Pón Tadeùsz"! Pò kaszëbskù!
O. Alana! Co za wiôlgô knéga. Piãkno wëzdrzi. Prima darënk na Gòdë! Ale gwësno tóny to òn nie je.
W. Në nié. Kąsk to mùszi kòsztowac. Kò to nie je jednorazowégò ùżëtkù!
