Cos mie scãło, cos mie wzãło,
Mòże pòlów widnô biél?
Nié, to mrozu mòc tak sklãło -
Smãtka wzął mie w gnôtach gniél.
I jô cëchò légł jem sobie -
Cëchò jak niebòszczëk w grób...
Swiat zôs wdôrzôł mie sã w grobie -
Mie béł dzywny biôłi próg...
Westrzódkù pòlów zelonô łąka,
Bòkã zôs wòda błotka skrzi.
Łąkama w dole jakbë zewsządka
Białawô, gãstô dôka mżi...
Përznã dali jak z bajkòwëch słowów
Z gradełka sta sã biôłô rzma!
Tëlé stądk dzëwëch sztopërczi głowów,
Jaż mie zarzekłô mëslô bra.
Henë, zôs dalek tëlé je słuńca
Jak òczerôk wkół w ruchnach trój!
Widzã zôs zemiã w kwiatach i zelim,
Jakbë pazłotkò - krôj, ach!, mój!
