Maszop séc wëcygnął z głãbi,
Zdrzi, a tam w ni cos sã kłãbi:
Òkropnégò, rogatégò,
Przë tim cãgã warczącégò: Wrrr...
Òjej! Òjej! Òjej!
Kąsk zdzëwiony: côrnął pôlcã -
A ten pòtwór: bùch gò kòlcã,
Pësk òdemknął, kãsëc chcôł
I głos taczi ze sebie dôł: Wrrr...
Jô-jô! Jô-jô! Jô-jô!
Tej rzekł jeden: „Jô gò znóm,
To je mòrsczi diôbeł sóm!
Mòja nënka tak mie rzekła:
Chto wcąg warczi, ten je z piekła! Brrr...
Òjej! Òjej! Òjej!
Tak sprawã mùszima stawic,
Bë sã diôbła dało spławic!"
„Smiercą czãżką - rzeklë chłopi -
Zdżinąc mùszi! Trza gò topic!” Brrr...
Jô-jô! Jô-jô! Jô-jô!
Na głãbinã pòbieżëlë,
Wiôldżi bôt tej zatrzimelë,
Zdrzą, a pòtwór w skrzëni dnie
Slépiã łiszcze, szczérzi kłë: Wrrr...
Òjej! Òjej! Òjej!
Jak sąd kôzôł, tak zrobilë,
Diôbła w mòrzu ùtopilë...
Mòrsczi kùrón nura dôł
I tak z mòrza zafërczôł: Frrr...
Jô-jô! Jô-jô! Jô-jô!
