Wadzëła sã strzoda z czwiôrtkã,
Chto z nich lepszé mdze miec wiodro.
„Żëjã w zgòdze z swiãtim Piotrã
- Rzekła strzoda. -
Bãdze słuńce. Pszczołë do mie przińdą z miodã”.
Na to rozgòrzony czwiôrtk:
„Twój miód nie mdze grosza wôrt.
Biôj precz, strzoda z zmiartim miodã,
Do mie pszczołë przińdą z złotã”.
A czej bëła strzoda,
Przëszłë do ni pszczołë z miodã,
Przëszedł pszczołów całi rój.
Rzekłë: - „Strzoda, miód je twój”.
Czwiôrtk zôs żdaje gòdzyn czile,
Smieją z niegò sã ju pile.
Je dwanôstô w cemny nocë,
Pszczołë zabëłë ò złoce.
Ùzdrzôł czwiôrtk, że z chwôlbë nick,
Ùdbôł chùtkò do dom jic,
A czej przëszedł czwiôrtk tej do dom,
W bëlny zgòdze żił ze strzodą.
