Z tablicy przy dworku:
„W latach 1473-1772 był rezydencją polskich starostów niegrodowych. Starostami byli: Hektor Machwicz (1473-1496), Unruchowie (1496-1515), Szczawińscy (1515-1594), Szczepańscy (1594-1658), Linde (1658-1677), Jan Przebendowski ( 1745-1752), Ignacy Przebendowski (1752-1772). Tu odbywały się zjazdy sejmików i sądy ziemskie. Rząd pruski w 1772 r odebral majątek, wypłacając ostatniemy starości 4666 talarów. Od tego czasu Mirachowo stało się domeną. Majątek oddany zostal w dzierżawę. Pod koniec XVIII w. w miejsce starego, wybudowano nowy budynek dworu, do którego od północy dostawiono parterową oficynę dworską. W 1818 r. władze pruskie przeniosły swoje urzedy do Kartuz. OD 1891 r. właścicielem dworu zostal Ernest Rohring, potem jego spadkobiercy. W 1903 r. majątek został przejęty przez fiskus i oddany w dzierżawę Georgowi Scupinowi. Od 1916 r. dzierżawcą został Johan Kribel, a od 1922 r. Andrzej Wardyn. W wyniku parcelacji w 1930 r. Andrzej Wardyn został właścicielem dworu. Od 1939 r. do 1945 r. dwór i majątek zajęli Niemcy. Po wojnie Wardynowie wrócili do dworu i do dnia dzisiejszego należy on do ich spadkobierców. W latach 1969-1970 przeprowadzono prace konserwatorskie związane z elewacją i dachem."
