W średniowieczu była ośrodkiem administracyjnym ziem nad środkową Radunią, niemalże do samego Żukowa. Pierwsza wzmianka o niej znajduje się w dokumencie księcia Sambora II, z kaszubskiej dynastii Sobiesławiców, który w 1241 r. przekazał obrzeża swojego księstwa biskupowi kujawskiemu Michałowi w zamian za odstąpienie od płacenia dziesięciny z pozostałych dóbr. Już w 1282 r. Mestwin II unieważnił powyższe nadanie.
Od tej pory wieś była własnością rycerską, a potem szlachecką. W 2. poł. XV w. Goręczyno drogą nadań lub sprzedaży weszło w skład dóbr kartuzów, którzy gospodarowali tu aż do kasaty zakonu za czasów pruskich. W latach 70. XX w., kiedy siedzibę gminy przeniesiono do pobliskiego Somonina, miejscowość straciła na znaczeniu.
Atrakcje:
• kościół św. Trójcy i Wszystkich Świętych – pokartuski, z 1639 r., przebudowany w 1914 r. Wyposażenie barokowe powstało w XVI i XVII w. w warsztatach gdańskich. Za obrazem Ukrzyżowanie Chrystusa w ołtarzu głównym znajduje się gotycka figura Matki Bożej Miłosierdzia, a w predelli tego ołtarza – malowidło przedstawiające męczeństwo mnichów kartuskich. Prawy ołtarz boczny poświęcony Trójcy Świętej jest zdobiony kurdybanami. Najstarszy zabytek w świątyni to umieszczona nad zakrystią figura św. Barbary z ok. 1400 r. Z tego samego okresu pochodzi dzwon z malborskiej ludwisarni;
• Muzeum Ziemi Kaszubskiej i Sprzętów Militarnych – założone przez mieszkańca Goręczyna, pasjonata Sławomira Kamińskiego. Jest to małe muzeum rozmaitości historycznych z Kaszub, zarejestrowane w wykazie ministerialnym. W pomieszczeniach i ekspozycji na wolnym powietrzu można zobaczyć stare sprzęty gospodarskie, broń białą i palną, mundury oraz sprzęt wojskowy. Wśród wielu eksponatów są takie perełki jak: pamiątki po kampanii wrześniowej, przedwojenny kalkulator czy butelki z browaru w Kartuzach. Kontakt: ul. Kasztelańska 26e.
