Czej pón szkólny przestôł czëtac, zrobiło sã cëchò...
Rzekł tej: - Ja, to jemù jednak pòszło srodze lëchò! -
A Czôrlińskô jesz chwileczkã płaczącô sedzała,
Pòtim kartã òdebrała i ze stółka wstała.
Wierã razu nie mówiła: - Panie Bòże zapłac! -
Le zaczãła jak w gòrączce cos do sebie paplac.
Chùtkò pòszła do swi chëczë, wszësczim pòwiedzała,
Co sã w szkòle ò swim chłopie z kartë dowiedzała.
Tej sã słudżi i rëbôcë mòcno zasmùcëlë,
Łzë so z òczi wëcérelë, głowë pòzwiesëlë.
Môłi Jónek razã z nanką klãklë przed òbrazã
I zaczãlë mówic pôcérz, z nima drëdzy razã:
Proszą Bòga, abë w prize pón nie ùmarł z głodu,
Bë pòwrócył z pełną fùrą, nié doch bez niewòdu.
Ale pôcérz ten wierãże trochã béł za głosny,
Bò Marëszce môłi stôł sã w kòlibce nieznosny:
Wej żabinka cenczim głosã narôz zaskrzeczała -
Tej Czôrlińskô chiże letkò jã zakòlibała.
To sã dzeckù pòdobało, przestało sã gniewac,
A tej matka mù zaczãła tak nad główką spiewac:
Ziuziu, ziuziu, córulenkù,
Zabilë cë òjca w rénkù,
Zabilë gò ze drëdżima
Topòrama żelôznyma.
A w Redëni krwawô wòda,
Szkòda òjca, żëcô szkòda!
Zdrzém sã, zdrzém sã, mòje dzeckò, w tim bùjónym łożu
Snij so, mòja maluneczkò, ò aniele stróżu.
Matka płacze, të spij sobie,
Òj, nie tobie płacz, nie tobie!
Tobie anioł cacka strugô,
W gaju żôłti ptôszek frugô.
A w Redëni krwawô wòda,
Szkòda òjca, żëcô szkòda!
Mòże anioł cë ò tatce co òbznajmi we snie,
Czë wspòminô dzys ò matce, czë pòwrócy wczesnie.
Matka płacze bez ùstankù,
Të spij sobie na pòsłankù.
Tobie pluszcze ribka w stawie,
Gąska gãgô na mùrawie.
A w Redëni krwawô wòda,
Szkòda òjca, żëcô szkòda!
Tatka jãczi nóm w niewòli dalek za górama,
Wierã serce jegò bòli teskniąc tu za nama.
Mòże wiãcy nie przëjedze do dzecka i żonë,
Żëc bãdzemë mòże w biédze òbie òpùszczoné.
Cebie matka wëpiastëje,
A stróż anioł cã pilnëje;
Wëprowôdzô cã na łączkã,
Wiónek daje dzeckù w rączkã.
A w Redëni krwawô wòda,
Szkòda òjca, żëcô szkòda!
Płakac bãdzem nieustannie całé dnie i nocë,
Bò cë wiãcy nie òstónie wdowie i seroce.
Wiónek bierzesz dodóm sobie,
Kładzesz gò na tatczi grobie.
Klãcząc mòdlisz sã za òjca,
Co gò zabił Krzëżôk-zbòjca.
A w Redëni krwawô wòda,
Szkòda òjca, żëcô szkòda!
