Z Bòrzëszków dostôł sã Wôrzała do Czerska. Tu béł probòszczã jegòmòsc Lipsczi. Béł òn tegò
samégò ôrtu, co Wôrzała. Temù téż pasowelë so òbaji jak dobróné kùczersczé kònie. Òbaji bëlë
zdatny do tańca i do różańca. Lepszich kùmplów do zôbôwczi bës nie nalôzł w całim Czerskù.
Temù téż niejedna wesołô pòwiôstka òstała pò nich jaż do dzysészégò dnia[...] Nôlepszą sztuczką
bëła jich wòjna z babama. A bëło to pò prôwdze tak:
Czersczé babë miałë dzywną żądzónkã na ksãżą łąkã. Nicht bë sã ò to wcôle ni miôł, żebë rwałë
trôwã z brzegù, jak to pòtcëwi człowiek robi, le òne bëłë taczé nôparté, że chòdzëłë w dużą łąkã i
rwałë nôlepszą trôwã i nosëłë całé berdë do dóm. A wiãcy jesz pòtrãptałë. Łąka tak wëzdrzała,
jakbë dostała wszë. Lëdze sã smielë, że ksãżô łąka lënieje. Ni miôł sã jegòmòsc gòrzëc? To bë sã i
robôk spłakôł, jakbë taką szkòdã widzôł, a cëż dopiérë człowiek.
Jak tegò ju bëło pòtąd, tej rzekł Wôrzała: - Jegòmòsc, tu ni ma jinszi radë, leno szczapie kòrbacza
i babë przegnać bez sëchi las. - Tej òbaji sedlë w ògrodze w laùbã i pilowelë na te babë. Timczasã z
dłudżi chwilë grelë w psa. To je takô gra, że jã kòżdi swiãti grac mòże.
Narôz widzą, że na łące je całé karno babów jak cze gapów. Tej chiże jegòmòsce wëbôrknãlë z
ògroda z kòrbaczama w garscë. Jak ale bëlë na ławach, co szlë bez rzékã Czernicã, tej ławë sã
załómałë, bò chitrzéle czerszczanie je mielë pòdżôgòwóné i òbaji jegòmòsce sromòtnie wpedlë w
rzékã i grajdelë sã we wòdze jak dwa sumë. Bëło to smiéchòwiskò i żôrota w kùpie.
Ta sprôwka gòrzëła Wôrzałã jesz barżi. Mëslôł i mëslôł, jaż cos wëmëslił. Przeòbùlë sã w kòbiécczé
łachë - òd gòspòdëni - i tak szlë przestrojony za babë z płachtama na plecach trôwã rwac. Nie
dérowało długò, a nalazło sã kòle nich wiãcy, niedługùszkò a bëło jich całé karno. Jak babë bëłë w
nôlepszi robòce, tej jegòmòsce dorwelë kòrbacza i zaczãlë babë łojic. Nasëpelë jim pòrządny
miarë! Terô czerszczanie sã téż smielë nielëchò, chòcô to béł szpôs kąsk grëbi. Ale dôwni bëłë
jinszé czasë jak dzysô i lëdze znelë sã na żartach[...]
