Mòrowistô pùra, że pò deszczu daje słuńce. Deszczik padô, słuńce świecy, czarownica masło klecy.
Deszczyk pada, słońce świeci, czarownica masło kleci.
Zanim Kartuzy stały się miastem, przez długi czas były małą osadą i folwarkiem pracującym na rzecz klasztoru.
Kartuzy swą nazwę i powstanie zawdzięczają zakonnikom Kartuzom. Zakon w tym miejscu założył św. Brunon z Kolonii w 1084 roku w dolinie La Chartreuse k. Grenoble we Francji. Fundatorem klasztoru był w 1382 r. szlachcic Jan z Rożęcina (Rusocina ). Obradująca wówczas w Rzymie kapituła generalna Kartuzów mianowała rektorem, a następnie przeorem nowego domu zwanego Rajem Maryji (Paradisus Beatae Mariae Virginis) ojca Johannesa Deterhusa przybyłego na Kaszuby z Pragi. Zakon Kartuzów – klasztor – ich symbol „ memento mori” ( pamiętaj o śmierci) to pozdrowienie braci zakonnych, stał się symbolem jego mieszkańców. Była to ostra reguła Zakonu Kartuzów oparta na regule św. Benedykta, asceza, jarska kuchnia, używanie mowy tylko w potrzebie, odgrodzenie się od ludzi i świata porywało i zadziwiało zasobnych fundatorów do prześcigania się w ofiarnościach dla zakonników, którzy odpowiadali wyobrażeniom ludzi Średniowiecza.
2. Osada Carthaus – Kartuzy w czasach panowania prusko – niemieckiego (1772 – 1920)
Fragment rozdziału głośnej powieści Pielgrzym popularnego pisarza brazylijskiego Paulo Coelho, w którym bohater wyrusza na pielgrzymkę do Santiago de Compostella legendarną Drogą Mleczną. Tą to drogą podążali już pątnicy w okresie średniowiecza.
Święty Bruno, pierwszy kartuz, patron miasta Kartuzy, jest jednym z elementów historycznych przedstawianym zwiedzającym tereny Kaszub turystom. Osada Kartuzy zawdzięcza swą nazwę i powstanie osadzeniu na tych ziemiach w XIV w. zakonników kartuskich, których dzieje sięgają terenów Francji – masywu Chartreuse i klasztoru kartuskiego – La Grande Chartreuse.
Kreacja obiektów muzealnych – unaocznienie dziejów zakonu kartuzów oraz polskich dążeń narodowych Kaszubów
Odwiedza nas 157 gości oraz 0 użytkowników.