Są one częścią dawnego zespołu klasztornego norbertanek, którego historia jest mocno związana z dziejami dynastii Sobiesławiców, władającej Pomorzem Wschodnim przez ok. 150 lat, do 1294 r. Norbertanki sprowadził do Żukowa książę Mściwój I (zm. 1214 lub 1215), aby stworzyć zaplecze dla misji chrystianizacyjnej na obszarze Prus. Klasztor od początku był hojnie wspomagany przez okoliczne rody szlacheckie. Ostatnie lata życia spędziła w nim wnuczka Mściwoja I, księżniczka Damroka, bohaterka kaszubskich legend dotyczących Chmielna i jego okolic. W klasztornych kronikach z kolejnych stuleci także napotykamy wiele nazwisk miejscowej szlachty. Od początku istnienia żukowskiego konwentu istniała przy nim szkoła żeńska dla szlachetnie urodzonych panien, a od końca XIV w. również szkoła męska. Panien uczono robótek ręcznych, w tym haftu, bowiem wszystkie szaty liturgiczne powstawały na miejscu. Z czasem powstała tu odrębna szkoła haftu, która wieki później dała początek haftowi kaszubskiemu. Podobnie jak klasztor w Kartuzach, żukowski konwent skasowano w 1834 r. Rozbiórki uniknęły tylko: kościół konwentualny, część skrzydła mieszkalnego, XIX- -wieczna plebania, stajnia, wozownia i figura św. Jana Nepomucena na dziedzińcu. Kościół Wniebowzięcia NMP o głównie gotyckiej architekturze wznoszono w XIV i XV w., jego sklepienie i empora dla mniszek pochodzą z XVII w., a wieżę przebudowano w XVIII stuleciu. Nad wejściem do zakrystii wisi krucyfiks z 1360 r., w bocznej kaplicy znajduje się mała alabastrowa rzeźba szkoły angielskiej z połowy XIV w. przedstawiająca pokłon Trzech Króli, a na północnej ścianie nawy umieszczono „ołtarzyk Mściwoja I” z 1515 r. Z tego okresu pochodzi również niezwykle bogaty wczesnorenesansowy tryptyk znajdujący się na południowej ścianie prezbiterium. Obok niego stoi ołtarz główny z początku XVII w. z obrazem ze szkoły Hermana Hana. Warto też zwrócić uwagę na barokową ambonę i balustradę empory dla zakonnic z wizerunkami świętych i błogosławionych. Na chórze znajdują się barokowe stalle dla zakonnic oraz kunsztownie zdobiony tron przeoryszy. W budynku wozowni od 1990 r. mieści się muzeum parafialne. Na dolnej kondygnacji znajduje się ekspozycja prezentująca kulturę kaszubską okolic Żukowa, a także żukowską szkołę haftu kaszubskiego. Ostatnia uczennica klasztornej szkoły, Marianna Okoniewska, nauczyła haftować swoje wnuczki: Zofię i Jadwigę Ptach, które w międzywojniu na bazie motywów złotego haftu czepcowego iliturgicznego zaczęły tworzyć i haftować kolorowe wzory. Tak powstała współczesna szkoła haftu wdzydzkiego. Pięknie wyszywane paramenty liturgiczne oraz dawne kroniki można obejrzeć na piętrze muzeum. Na wzgórzu nieopodal zespołu poklasztornego wznosi się XIV-wieczny kościół św. Jana Chrzciciela, stojący niegdyś na centralnym placu wsi. Jako świątynia usytuowana za murami klasztoru był on przeznaczony dla świeckich. Liczne przebudowy nieco zatarły jego gotycki charakter. Dziś wnętrze tego jednonawowego kościoła zdobi barokowy ołtarz główny z obrazami przedstawiającymi narodzenie i śmierć św. Jana Chrzciciela oraz chrzest Pana Jezusa w Jordanie. W centralnej części ołtarza zobaczymy też figury św. Augustyna (po lewej) i św. Norberta, założyciela zakonu norbertanów (po prawej).