(Wëjimk)
Za pògańsczich czasów, na wiôldżich błotach midzë Wierzchùcënã ë Jastrzëbią Górą, krącëło sã
wiele pùrtków, diôchłów, przegrzechów ë jinszich złëch dëchów. Tu jima nicht nie przeszkôdzôł, tu
ùrządzelë so spòtkania z czarownicama, tu dzëwima widkama manilë zbłądzonëch, bë jich ùtopic
w głãbòczich kùlach, a te sã znãcac nad jich dëszama [...] Nadszedł jednak czas, że skùńcził sã jich
spòkój, bò w Żarnówcu zôkònnicë z Òliwë zaczãlë bùdowac klôsztór ë wiôldżi kòscół.
Z pòczątkù sã trochã z tegò wëszczérzelë, bò mëslëlë, że pòtrafią lëdzy òmanic, że nie mdą
pòmôgelë zôkònnikóm bùdowac kòscoła, ale za jich diôbelską nômòwą mdą temù jesz
przeszkôdzelë. Bùdowanié szło pòmale, ale z czasã béł pòstawiony klôsztór, w chtërnym
zamieszkelë pierszi zôkònnicë. Ti zaczãlë lëdzy nôùczac wiarë ë chrzcëc.
Pùrtkóm bëło corôz cãżi, ale so jesz trzimelë. Cze jednak zôkònnicë skùńczëlë bùdowac kòscół, a
głos pòwiészonëch na wësoczi wieżë zwònów rozlégôł sã pôrã razë na dzéń na wszëtczé stronë, te
dostelë pòrządnégò strachù ë zaczãlë sã hùrmã wënosëc do jinszich, spòkójniészich strón.
To tak rozgòrzëło jich nôstarszégò, chtëren miôł nad nima władzã ë mùszôł za wszëtkò[...]
òdpòwiadac przed samim Lëcëprã, że pòstanowił zniszczëc kòscół ë klôsztór.
Ùdôł sã w nocë nad mòrze, dze na strądze niedalek Rozewiô leżałë ògromné kamienie. Wëbrôł ten
nôwikszi, stãknął, dwignął gò ë wzął na pùczel. Òbłapił gò przë tim swòjima łapama ò dłudżich
zakrzëwionëch pazurach, że jaż wlazłë głãbòk bënë[...]
Lecôł z nim terô na Żarnówc, żebë gò rzëcëc na kòscoł ë w gruz gò pòtłuc. Kamiéń béł jednak za
cãżczi nawet na jegò czartowską mòc ë mùszôł dwa razë òdpòczëwac. Noc timczasã mia sã pòmale
do kùńca. Jak béł ju niedalek Òdargòwa ë w blôskù ksãżëca bëło widzec swiécący szpëc wieżë
żarnowsczégò kòscoła, że pùrtk zaczął sã ju ceszëc swòją zemstą, te w Òdargòwie zaczãłë piôc
kùrë.
W tim mòmeńce skùńczëła sã jegò czartowskô mòc ë mùszôł rzëcëc swój cãżôr. Ògromny kam
wbił sã swòjim cãżarã głãbòk w zemiã, le môłi dzél òstôł na wiéchrzu. Sóm ze złoscë, że nie ùdało
mù sã dokònac swòji zemstë, skrił sã w nôgãstszich krzôkach Żarnowsczich Błot ë ze złoscë grizł
zãbama krzôczi ólszk, jaż krew z jegò pëska cekła pò nich. Òd tegò czasu kam leżi na tim môlu[...]
