Bëlë bùszny. Bùcha to plaskatô bëła:
naje biôtczi ë dokôzë są łabãdzym jiwrã,
terô wiedno bãdze jôchim.
Ë ze spiéwą „Najé stronë”
zamikelë na rzecążek swé tczëwôrtné trëmë.
Przez rëskinã zazérelë:
gdzeż te karna niedolepnëch
charłãżników bez pasturzów, bez nëch stróżów
spôdkòwiznë, pòskrzą sã z wòruszkã,
w chtërnym jistamańtné czernikòwé łudzygrosze?
Jejich kaszëbstwò to òchëbstwò.
Ùnuzlóny w perebùsach bùkwitniôczi,
młodi szpôczi, zrazu z wikszą górą niżlë wiadłã,
cządnikòwim czôłnã „Kaszëb”,
werbli w gduńsczé ë kaszëbsczé swiatë.