Jedzë dalek w swiat
a tej wrócë sã nazôd
w nen môl gdze je
twòja domôcëzna
bãdzë chòc rôz pòétą
i òszmakôj grużlã zemi
namikłą krwią
i mòklëzną swòjińców
pòmału jakbës jôdł
òstatną wieczerzã
tej rzekni słowa
z ewanielii starków
ni ma nic gòrszégò
jak zaprzéc sã swójszczëznë
i nie żdże gòdzënë
czej kùron trzë razë zapieje