Ò ùbëtk Bòsczi

Mòdlëtwa

Jezë, Królu ùbëtkù dónégò òd Bòga, a nié tego swiata, chcemë jic za Tobą, z Tobą, a w Tobie bez nã dolëznã zemi namikłą niedowinną krwią, łzama żałowaniô a lëdzczégò cerpieniô naszich bracy a sostrów. Chcemë niesc z Tobą twój krziż, a nié miecz. Chcemë kórno klëkac pòd Twòjim krziżã i Cebie adorowac. Bóg Òjc nas mô pòwòłóny do żëcégò, a natchniony Dëchã Swiãtim, żebë më sã stôwele swiôdkama Twòjima, Twòjima òblëbionyma. Dôjce nama łaskã pòkòrë, a skrëchłégò serca, nieùdżibłi nôdzeji a doskònałi miłotë do jidzeniô za Tobą, a dowaniô swiatu ùbëtkù a dobrocë, chtërna w Tobie mô pòczątk i w Tobie naléze dofùlowanié. Amen.

Stacjô I

Pón Jezës na smierc przez Piłata skôzóny

Hewò człowiek! (J 19,5) Ecce homo! Tak je wskôzóny lëdzóm bez Piłata nasz Pón. Hewò Człowiek, a do te Bóg, jaczim człowiek chce rozpòrządzëwac, a miec nad nim władzã… Człowiek nie rozmieje zapanowac nad sobą, nad swòjima pragniączkama, swòjima nëkama, a tim wszëtczim, co lëchi, grzészny i diabelsczi.

A nasz Zbôwca z niewëpòwiedzóną pòkòrą to wszëtkò wzął na se, żebë w mãce, krziżu i smiercë òbmëc to swòją Nôswiãtszą Krëwią i nas zbawic.

Pò jaczi starnie më w naszim wëbiéranim midzë cnotą, a grzëchã, dobrim a złim stojimë?

Stacjô II

Pón Jezës krziż bierze na remiona

Na remionach nasz Pón i Zbôwca niese całi nasz los, całą jawernotã, całą jistnotã. To je swiãtô perspektiwa – że Syn Bòżi bierze na remiona krziż, cobë gò niesc a na òstatk na nim ùmrzéc za nas, za kòżdégò z òsóbna... Żebë le człowiek nie béł pòtãpiony na wieczi.

Kò Pón Jezës nie òbscygôł sã z branim na se tegò, co gò tak kòsztowało. To bëła biôtka ò zbawienié, wòjna midzë Bòga a diôbłã – do kògò człowiek mô słëchac na wiecznosc. A w naszi codniowi biôtcë – wszëtkò, co mómë ùczëniony, a co czënimë kònkretno wedle dëcha i wedle cała dlô jinszich lëdzy, to mómë samémù Bògù ùczëniony (Mt 25,40). Jeden drëdżégò cãżarë niesta i tak zjiscyta prawò Christusa (Ga 6,2).

Stacjô III

Pón Jezës pierszi rôz ùpôdô pòd krziżã

Ùpôdk je rzeczą lëdzką, a dërchac w ùpôdkù szatańską. A co je Bòską rzeczą? Mòcą Pana Jezësa je dlô kòżdégò pòwstac z ùpôdkù, bic sã w piers, wëpòwiedzëc w spowiednicë swòje grzéchë a dostac sakramentalną mòcą kapłańską rozgrzeszenié: Jô w miono Christusa òdpùszcziwóm twòje grzéchë. To sóm Christus òdpùszcziwô, rozgrzesziwô w òsobie kapłana, chërnégò Òn sóm wëbrôł. Nié wa Miã wëbra, ale Jô sóm móm waji wëbróny, abë wa szła i brzôd przënôsza, i żebë ten brzôd dërchôł (J 15,16).

Stacjô IV

Pón Jezës spòtikô sã ze swòją Nôswiãtszą Matką

Matinka… Jaczé to słowò je miłé. Słowò Matka i Òna sama je balsamã na nasze renë, a chùstką, co òcérô łzë ji sënów a córków. Kò Matka Bòskô, to nié jaczis symból ale żëwô òsoba. Tak jak w miészkù mómë òdjimk kòchany blisczi òsobë, tak mómë òbrôz, sztaturã na wspòmnienié ji żëwi Matczi najégò Pana i naszi Matczi, chtërna nas znaje, a rozmieje naszã mòwã głosu lëpów, a cëchòscë bicégò serca. Kò to Ji żëwé i miłé wspòmnienié je w Swiónowie, Swôrzewie, w kòżdi kaplëczce doma, bùten, przë drodze… wiedno nama pò drodze, na naszich zemsczich drogach, jaczich cél je na niebnym plónie…

Matinkò Bòskô retuj nas!

Stacjô V

Szimón z Cyrenë pòmôgô Jezësowi niesc krziż

Rãka w rãkã z Bòsczim Sënã… Òfiara nie je próżnô. Tak pò prôwdze, to co sã stało z Bòsczi łasczi w ti stacji midzë Panã Jezësã a Szimónã z Cyrenë, to wëjątkòwô łaska nieseniô wespół krziża… To je łaska wiôlgô – bëc rôczony bez Pana Jezësa do wpasowaniô sã w Jegò krziż, w Jegò sztôłt, w Jegò spòsób miłowaniô – jaż pò òddanié żëcégò z Nim, w Nim i dlô Niegò. Òfiara nie je próżnô, kò niżódna kropla zmòklëznë, niżódna wëcësniãtô niedowinnô łza, niżódna kropla krëwi nie je próżnô. Mdze to w niebie wôżoné, rechòwóné, szacowóné miarą miłotë do Bòga i lëdzy… Z procentã Bòsczégò Miłoserdzégò…

Stacjô VI

Sw. Werónika òcérô Twôrz Panu Jezësowi

Òtrzë swiãtą Twôrz… Cëż to znaczi dlô nas? Cëż Të Panie Jezë chcesz w naszich sercach zapisac?

Czë jô béł głodny, Të dôł mie jesc.

Czë jô béł spragłi, Të dôł mie pic.

Czë jô béł w rézë, Të miã przëjął w checzë.

Czë jô béł nadżi, Të dôł miã òblok a òbùł.

Czë jô béł w sôdzë, Të miã nawiedzôł.

Czë jô béł chòri, Të miã òpatrził (Mt 25, 35-36).

Tam wszãdze dze béł człowiek zbiédniałi, a taczi prosti i w pòtrzebie, tam Jô béł w nim… (Mt 25, 40)

Stacjô VII

Pón Jezës drëdzi rôz ùpôdô

Pón Jezës dôwô nôdzejã, czedë ji na swiece ni ma. Òn pòdnôszô wszëtkò, co je słabé a lëbé i dôwô mòc do jidzeniô dali. Òn nie złorzékô tim, co Gò pòpichają, co sã rozpichają remionama w tim żëcym. Co to mùszi bëc za miłosc zbôwnô a òfiarnô, chtërna kôże z miłotą zdrzec w òczë tim, co Gò krziwdzą… Jô dôł wama przëkôzanié, żebë wa sã miłowa tak, jak Jô waji móm ùmiłowóny (òb. J 13,34).

Stacjô VIII

Pón Jezës pòcészô płaczącé niastë

Słowa, wzdichanié, przemądrzałi recept na żëcé, na ùbëtk, na pòliticzné mądrzenié sã ni mają znaczeniô. Bò miłoserdzé nôleżi czënic, a nié ò nim gadac. Kòchac, to znaczi òddawac swòje żëcé, a nié miodno deklarowac. Ùbëtk nôleżi wprowadzac mòcą prawa Bòsczégò i przëkôzaniów i bëc jedno w Bògù, z Bògã i dlô Bòga… Chlëchôjtã nad sobą i nad wajima sënama, co wëcyskôta łzë z òczów niedowinnëch, a prostëch lëdzy!…

Stacjô IX

Pón Jezës trzecy rôz upôdô

Spiéwómë w piesnie: Chto krziż wëzgódnie, nen nie ùpadnie, w bòlescë zadóny sercóm. Wëzgòdnąc krziż z Panã Jezësã, to niesc gò z Nim i z taczima wseczëcama, z taczim nastrojenim serca, jak Òn miôł… I nimò procemnosców losu, jaczé sã kładzą nama przék, pòd nodżi – tak sã dwigac jak Òn sã dwignął, żebë sã wszëtkò dokònało, jak sã nôleżi miarą Bòską…

Stacjô X

Pón Jezës z ruchnów wëzeblokłi

Przeprôszómë Cebie Panie Jezë:

za wszelejaką akceptacjã grzéchów, za wzniosłe ùniesenia nad tim, co je niskò ùpadłi w sromòce,

za gôdkã ò lëdzach, co wëzeblôkô jich z bëlnégò miona a tczë,

za to wszëtkò, co nas ceszi w naszich pòstãpkach, a za co je wstid…

Przeprôszómë za nieczësté słowa, mëslë, a ùczinczi – kò Të Jezë jes tak czësti Bòską bielą…

Swiãtimã bądzta, bò jô jem swiãti (Kpł 11,44; 1P 1,16) – gôdô Bóg. Chto rénëje swiãtnicã Dëcha Swiãtégò, swiãtnicã człowieka stwòrzonégò na Bòsczi òbrôz i pòdobiznã, tegò zniszczi Bóg. Swiãtnica Bòga je swiãtô a wa nią jesta! (òb. 1 Kor 3,16-17)

Stacjô XI

Pón Jezës przëbiti do krziża

Rãzã z Christusã przëbiti, razã z Christusã i Jegò krziżã sparłãczony. Z Nim sparłãczony w miłoce, w miłotnym niesenim krziża cerpieniów dëchòwëch, nimòce... To je pòkòra – zdac sã na łaskã Bòga w tim, co je niemòżebné wedle tegò swiata, wedle lëdzczégò szacowaniô. Kò nié człowiek je herosã, co mòże zrobic co je chce i czej le chce. Razã z Christusã chcemë bëc przëbiti do krziża, żebë Òn w nas żił i òkôzôł mòc. Nié ten je mòcny i dobiwô, co sã rozpichô w żëcym, a całim sobą bùdzy strach jinëch, le nen, co z łaską Bòga panëje nad sobą. Ten je mòcny, chtëren panëje nad swòjima nëkama a pragniączkama, a nié òne nad nim…

Stacjô XII

Pón Jezës ùmiérô na krziżu

Jaczé żëcé, takô smierc… Jezë, wspòmnij na miã czej przińdzesz do swégò królestwa…(Łk 23,42). Cobë z łasczi Bòsczi a brzadu najégò żëcégò kòżdégò dnia zebrało sã na kùńc, jak Panu Jezësowi: Òjcze, w Twòje rãce òddôwóm dëcha mòjégò (Łk 23,46). Wëkònónô…(J 19,30).

Stacjô XIII

Pón Jezës zjãti z krziża

Bez Bòga swiat jidze w rëjnã. Bez Bòga lëdzczé prawa są bezprawim, lëdzczé rządë – nierządã. Ni ma czasu rozmëszlac nad doznónyma krziwdama, ni ma czasu na kôrmienié sã szczegółama lëdzczich sztridów, szôlonëch w swòji marnoscë dokazów, wòjnów na naszim môłim pòdwòrzim, na pòdwòrzim tegò swiata... Czas je, jak Matinka Nôswiãtszô trzëmac sã mòcno Pana Jezësa, kò Òn je całim swiatã w tim żëcym i na wiecznosc. Chcemë Gò tczëc, adorowac w Nôswiãtszim Sakrameńcë, Òn je Bògã z nama (òb. Mt 1,23; Ap 21,3). Òn je!(òb. Mt 14,27; Mk 14,62; J 8, 24.28) I do Niegò nôleżi òstatné słowò!

Stacjô XIV

Pón Jezës do grobù złożony

           Nasz skôrb je w niebie. Najô Tatczëzna je w niebie (Flp 3,20). Nick ni mómë przëniosłé i dóné na nen swiat i nick z niegò na tamten nie wezniemë... To, co sã zdôwô bëc nasze, nôleżi równak do Bòga. Nawetka më sami nie nôleżimë do se, ale do Bòga. Tuwò na zemi jesmë leno pachtôrzama Bòsczégò gruńtu, żëcégò… Pòczim mómë czas, chcemë czënic dobrze w miono Bòsczé, i dlô Niegò samégò. Niech nama z òczów nie schôdô dążenié do swiãtoscë z perspektiwą nieba razã z całim Niebiesczim Dwòrã. Kò przińdze nen czas, czej zamkną sã nasze òczë na nen swiat, żebë Bóg je nama òdemkł w wiecznoscë… Pòczim mómë czas, chcemë czënic dobrze w miono Bòsczé!

Stacjô XV

Pón Jezës zmartwëchwstôł

Pòwstóńta spiący(òb. Ef 5,14), na pół ùmarłi, lëbi, drżący, zlãkłi, mizerny… Pòwstóńtã wiarą i mòcą Pana Jezësa! Ni mómë wiarë w bële co, i w bële kògò. Wiara Swiãtô i Katolëckô je leno w Pana Jezësa, bò Òn je jedurnym Zbôwcą, co szedł drogą krziżewą, ùmarł i wrócył ze smãtôrza żëwi! Òn je célã naszi zemsczi pielgrzimczi do wiecznoscë w niebie. Òn je ji cwëkã. Òn je gwarantã ùbëtkù, bezpiekù, gòdnégò żëcégò! Amen!

Mòdlëtwa

            Panie Jezë, òddôwómë sã Tobie całi, z całą naszą jistnotą, z naszima redotama, naszima kłopòtama. Òddówómë sã Tobie i Tobie chcemë zawierzëc losë swiata, òsoblëwie czas nieùbëtkù. Òddôwómë Tobie swòje łzë szczerégò żalu za nasze grzéchë, ale téż łzë niedowinnëch lëdzy, łzë lëdzy rénowónëch przemòcą wòjnową, przemòcą emòcjonalną tëch, co w swòji arogancje chcą bëc górą. Przëjimnij Jezë nają nimòc. Zmiłuj sã nad nama wszëtczima. Amen.

Suplikacje

Swiãti Bòże, Swiãti mòcny, swiãti a niesmiertelny – zmiłujce sã nad nama!

Òd pòszedła, głodu, ògnia i wòjnë – wëbawce nas Panie!

Òd nagłi a niespòdzóny smiercë – zachòwôjce nas Panie!

Më grzészny Was Bòże prosymë – wësłëchôjce nas Panie!