Mòże chcôł jem sã spëtac
wczas baro
czemù ta wieża
strzélanim wchôdô
do nieba
le ju tej
czej we mie jesz mieszkôł
baro strachlëwi
ë môłi człowiek
wkół mie czuł jem
że pëtac
tã wieżã ògromną
nie trzeba
Nie
trzeba
Pózni
to wiém ju na pewno
prôwdzëwie serdeczno
pitôł jem
lëdzy
chto wieżi
kòle mòji drodżi
dôł tëlé mòcë
téż strachù
że sygô
jaż w wiecznosc
Pitôł jem dali
kòle mòji drodżi
ò wszëtczé kroczi
co szłë
ze mną
w tã stronã
dze mieszkôł
tak baro dôwno
Prôwdzëwi Człowiek
Nicht mie
pòwiedzec ni mógł
jak ten
cãżczi kalãdôrz
mógł jem tą drogą
wedle wieżi doniesc
Pòdobno
jednak pòdobno
wieżi kòle mòji drodżi
nicht nigdë
na mòje szczescé
téż le pòdobno
nie zwali
Temù wstec jidã
tą trudną drogą
rôz tam
rôz tu
wkół wieżi
krocy
ë dali
