Nad mòjim pòlã
nad
twòją chëczą
bestrawé ptôchë
we wietrze
skrzeczą i nick nie robią
so z tegò
że
ògónk mają
nawetka
za dłudżëchny
Na szczescé
głowa
i tak wiedno lecy
przed tim
ògónkã
kąsynëszk rëchli
Nad naszim płotã
na
naszi
kąsk spiący
krëszce
ùsadła sroka
na krzëwi gajdze
i zlecec stąd
wcale
nie chce
Nad twòjim pòlã
i mòją chëczą
ò pòrénôszkù
taczé ptôchë spiéwają
jakbë to bëło
ju rozpòczãté
nad głową
twòją
i mòją
gwës swiãto trzôskù
Sroka kòle płota
je tim
bestrawim ptôchã
chtëren
w lece
ë w zëmie
chòcbë le w spikù
przez zëmné pòla
do zymkù jidze
z nama
bestrawò
pòd pôchą
* * *
Mój Panie
czej jes
a jednak
istniejesz chòcbë
w kòchanim wiôldżim
nad mòje
tchnienié
nie wiém
co ze mną pòczniesz
czej całą
Twòją wiôlgòsc
w drżenié żëta
w wiater
w kòżdëchny krok
lëdzczi
pò Twòji zemi
i w tesknicã
sczajoną wszãdze
mie przińdze
zamienic
Panie
nie mów
nigdë
że grzeszã
w kòchanim
czej rãką
dotknã òczu
zmãczonëch łzama
skòrno jes szedł
przez tëlé słuńc
i stegnë swiata
krok w kroczk
za nama.
