Powierzchnia Kaszubskiego Parku Krajobrazowego wynosi obecnie 32 356 ha, w tym lasy zajmują 11 036 ha (34,1%), użytki rolne 16 070 ha (49,7%) i wody 3 420 ha (10, 6%). KPK położony jest na obszarze ośmiu gmin, w obrębie których zajmuje następującą powierzchnię:

- Chmielno          7 597 ha;
- Kartuzy             9 586 ha;
- Sierakowice      5 126 ha;
- Somonino         1 366 ha;
- Stężyca             7 291 ha;
- Kościerzyna           25 ha;
- Nowa Karczma    120 ha;
- Linia                  1 245 ha.

Na obszarze wymienionych gmin oraz gmin Przodkowo, Sulęczyno, Szemud i miasta Kartuzy tworzącego z gminą jedną jednostkę samorządu terytorialnego położona jest otulina KPK. Jej powierzchnia wynosi 31 648 ha, w tym lasy zajmują 4 550 ha (14,4%), a użytki rolne 22 500 ha (71,1%).

Rzeźba Kaszubskiego Parku Krajobrazowego jest silnie zróżnicowana (faliste wysoczyzny morenowe, wzgórza czołowomorenowe, równiny sandrowe, polodowcowe rynny, głęboko wcięte doliny rzeczne, liczne zagłębienia bezodpływowe), o obfitej sieci wód powierzchniowych (górne dorzecza Łeby, Raduni i Bukowiny, liczne przeważnie rynnowe jeziora, jeziora wytopiskowe, w tym wiele lobeliowych) i rozległych połaciach leśnych (przewaga lasów mieszanych z liczną domieszką buka, a w części południowej- mieszanych borów). Liczne są też torfowiska.

Lasy Parku zajmują 34% jego powierzchni i rozmieszczone są nierównomiernie. Największy kompleks leśny to „Lasy Mirachowskie” obejmujące obszar około 7 000 ha. Zachowało się tu wiele unikatowych zespołów roślinnych co znacznie podnosi ich wartość dydaktyczną i krajoznawczą. Drugi kompleks leśny to lasy ciągnące się wzdłuż wschodniego brzegu jeziora Raduńskiego Dolnego oraz północnych brzegów jezior Lubowisko
i Dąbrowskie. Lasy te stanowią naturalne zaplecze rekreacyjne dla pobliskich miejscowości.

Trzeci kompleks leśny to lasy porastające wzgórze Wierzyca i jego okolice oraz dalej ciągnące się wzdłuż wschodniej strony Jeziora Ostrzyckiego, aż do Ostrzyc oraz wzdłuż linii kolejowej od stacji Wieżyca do wsi Ramleje. Główne zespoły leśne tworzą lasy mieszane  i liściaste z bukiem. Stoki wysoczyzn oraz zbocza rynien porasta kwaśna buczyna pomorska, zaś w dolnych częściach rynien występują grądy. W sąsiedztwie cieków rosną także łęgi jesionowo-olchowe i jesionowo-wiązowe z bujnym podszyciem. W wyniku działalności gospodarczej człowieka dawne puszcze zostały wykarczowane, a ich miejsce zajęły drzewostany z udziałem sosny i świerka – jest to szczególnie widoczne w Lasach Mirachowskich. Na teranie Parku stwierdzono występowanie około 650 gatunków roślin naczyniowych, w tym duży udział roślin wodnych, a z lądowych – wilgociolubne wysokich torfowisk i źródlisk. W KPK rośnie wiele gatunków chronionych, a wśród nich wiele zagrożonych wyginięciem. Najstarsze z nich to relikty glacjalne m. in. żurawina błotna, bażyna czarna, wierzba borówkolistna. Z roślin wodnych: lobelia jeziorna, poryblin jeziorny i kolczasty oraz elisma wodna. Z górskich – przewierceń długolistny.

W faunie parku, prócz typowych dla obszarów niżowych gatunków ssaków, na uwagę zasługuje liczne ptactwo, w większości tu gniazdujące. Najlepiej zbadaną grupą fauny Parku są ptaki. Dotychczas odnotowano 170 gatunków ptaków, w tym 120 gniazdujących z całą pewnością, a pozostałe prawdopodobnie lub uważa się, że ich gniazdowanie jest możliwe. Jednym z najcenniejszych elementów awifauny Kaszubskiego Parku Krajobrazowego są tracze - szlachar i nurogęś oraz sowa włochatka. Na torfowiskach i jeziorach dystroficznych gniazdują: cyraneczka, żuraw i samotnik, a na strugach - pliszka górska, zimorodek, występuje tu także przelotny pluszcz. W Parku stwierdzono 9 gatunków płazów i 5 gatunków gadów (w tym coraz rzadszą żmiję) (Z. Janowska, 2000). Znajomość ichtiofauny Kaszubskiego Parku Krajobrazowego jest znikoma: jak dotąd doliczyć się można
49 gatunków ryb. Ssaki Parku są również poznane niedostatecznie: przybliżony spis obejmuje 43 gatunki (w tym 10 gatunków nietoperzy).

Kaszubski Park Krajobrazowy stanowi unikat przyrodniczy, kulturowy i krajobrazowy. Z polskich parków krajobrazowych położonych w pasie pojezierzy młodoglacjalnych pod względem przyrodniczym może się z nim równać Mazurski Park Krajobrazowy, pod względem krajobrazowym Suwalski Park Krajobrazowy.