Knôpi i dzéwczątka
Fejn mùzyczczi czëc je granié
Pòjta do westrzódka
Chcemë w tuńc so jic wecmanim.
Pôrë niech sã schwëcą,
Bëńlów złapią piãkné brutczi,
Czitle w lëfce lecą,
Czëc są zwãczi spiéwë chùtczi.
Ref. Niechże je wiesoło,
Nicht dzys ni mô prawa sadnąc.
Dali òstro w kòło,
Chòcbë czôpczi miałë spadnąc.
Bò to czas je na to
Że czej mòżna tej sã bawic
Ale wiedno za to
Gòdną służbą swój ród sławic.
Bëlny człowiek wszãdze
Je do prôcë i do tuńca,
A jak trzeba bãdze
Pierszi klëknie do różeńca.
Ref. Niechże je wiesoło,
Nicht dzys ni mô prawa sadnąc.
Dali òstro w kòło,
Chòcbë czôpczi miałë spadnąc.
Utwór | Play/Stop | Czas | ||
---|---|---|---|---|
Brak utworów |