Oto krótka  historia patrona Kartuz:

Święty Brunon urodził się w zamożnej rodzinie w Kolonii, w Niemczech około 1030 r.  Zdobył gruntowne wykształcenie. Początkowo uczył się w Kolonii oraz w szkole katedralnej w Reims, we Francji, a potem w Tours, gdzie jego nauczycielem był  mistrz Berengariusz, wyjaśniający w racjonalny sposób prawdy wiary.

W roku 1048 Brunon powrócił do Kolonii,gdzie został kanonikiem przy kościele św. Kuniberta. Ok. roku 1055 przyjął święcenia kapłańskie. Tamże przez 20 lat prowadził szkołę katedralną, wychowując i kształcąc wiele wybitnych postaci tamtych lat. 

W roku 1075 arcybiskup Reims mianował Brunona swoim kanclerzem. W 1080 roku Brunon wystąpił przeciw arcybiskupowi z powodu podejrzeń o handel godnościami kościelnymi. Wówczas stracił urząd, majątek i musiał opuścić miasto. Wrócił do Reims., gdzie zaproponowano mu biskupstwo; którego nie przyjął. Wraz z ze swymi przyjaciółmi i uczniami udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, a potem do Grenoble, gdzie urzędował  św. Hugo, także jego uczeń. Hugo  przyjął swojego mistrza, a jako biskup oddał mu w posiadanie odległą o 24 kilometry od Grenoble pustelnię, zwaną Kartuzją. Od  roku 1084 Bruno tam zamieszkał, organizując budowę kościoła i klasztoru. Klasztor był systematycznie rozbudowywany.  Nazwano tą siedzibę  "Wielka Kartuzja" (La Grande Chartreuse). Kartuzja stała się miejscem, gdzie rozpoczął swą działalność zakon Kartuzów.
W 1088 r. papież Urban II, który był uczniem Brunona, powierzył mu stanowisko swego doradcy. Brunon wraz z grupą zakonników przeniósł się  do Rzymu. Niestety, w tym czasie Rzym został zajęty przez przeciwnika Urbana, antypapieża, Klemensa. Urban wraz z Brunonem uciekli z Rzymu pod opiekę króla Normanów, Rogera. Papież Urban II był inicjatorem wypraw krzyżowych. Z inicjatywy Urbana II i króla Rogera Brunon założył nową kartuzję w La Torre, w Kalabrii. Teren pod budowę nowego klasztoru został ofiarowany zakonnikom przez króla Rogera i arcybiskupa Calabrii. Nowy klasztor wybudowano w 1092 roku. Kalabyjska  Kartuzja istnieje tam do dziś. Św. Brunon umarł 6 października 1101 r w San Stefano in Bosco, w filii klasztoru Kartuzów, gdzie go pochowano.
W roku 1513 znaleziono zwłoki Brunona. Były nienaruszone. Obecnie kości Brunona znajdują się w trumience wraz z relikwiami jego następcy. Św. Brunon był pierwszym Kartuzem i pozostał patronem Kartuzów, a także Kartuz.

W ikonografii św. Brunon przedstawiany jest w białym habicie kartuzów. Jego atrybutami są: gałązka oliwna, globus, krzyż, mitra i pastorał u stóp, palec przy ustach, czaszka.

W Kartuzach imieniem Brunona nazwano plac, przy skrzyżowaniu ulic, 3 Maja, Klasztornej i Jeziornej. Od strony ulicy Klasztornej wybudowano kapliczkę poświęconą Świętemu.

Obecnie istnieje 19 zakonów Kartuzów w Europie, USA, Ameryce Łacińskiej i Korei Południowej, są one schonieniem dla około 370 mnichów. Ponadto funkcjonuje pięć zakonów żeńskich we Francji, Włoszech i Hiszpanii, w których żyje około 75 zakonnic.

Kartuzi poszukują Boga w samotności i na trzech różnych poziomach: odizolowania od świata, życia we własnej celi oraz duchowej samotności lub, jak nazywają to mnisi, „samotności serca”. Zakonnicy opuszczają klasztor raz w tygodniu w czasie spaceru, podczas którego mogą rozmawiać.

Mieszkaniem zakonników były domy nazywane eremami. Na terenie kartuskiej siedziby zakonu do dnia dzisiejszego przetrwał ostatni erem.

Fotografie przedstawiają widok na teren kolegiaty i erem od strony zachodniej.

Mnisi z La Grande Chartreuse pozostawili pamiątkę - przepis na „eliksir długowieczności” pochodzący z 1605 roku. Receptura składała się z ponad 130 składników i była tak skomplikowana, że kartuskim aptekarzom zajęło 100 lat zanim wyprodukowali pierwszy likier. Do dzisiejszego dnia trunek jest produkowany na bazie  ziół, kwiatów, przypraw i korzeni zalanych alkoholem, a znany jako likier Chartreuse.

W Monaster de la Grande Chartreuse nadal toczy się życie zakonne Kartuzów. Swe przeżycia z pobytu na terenie klasztoru opisał Norbert Maczulis w artukule pt. "Dziennik z mojego pobytu u mnichów kartuskich spisany w Monastere de la Grande Chartreuse", który można przeczytać pod adresem:

http://www.szwajcaria-kaszubska.pl/kaszuby/spolecznosc/item/291-dziennik-z-mojego-pobytu-u-mnichow-kartuskich-spisany-w-monastere-de-la-grande-chartreuse

W kartuskim Muzeum można sprawdzić, jak wyglądał habit mnicha.

Niektóre miejscowości, siedziby klasztoru zakonu Kartuzów, 

tzw. Kartuzje:

Kartuzy, woj. pomorskie

Grabowo, woj. zachodniopomorskie

okolice Legnicy

Gidle k. Radomska

Bereza Kartuska, teren Białorusi

Chartreuse, k. Grenoble, Francja

Frankfurt nad Odrą, Niemcy

Czerwony Klasztor, Słowacja

Pleteje, Słowenia

Żice, Słowenia

Sierra San Bruno – Kalabria, Włochy

Garegnano k. Mediolanu, Włochy

Certosa di Pavia, Włochy

Valldemosa, Hiszpania

Grenada, Hiszpania

Cartuja Miraflores de Burgos, Hiszpania

Monaster Cartuja Sevilla, Hiszpania

Londyn, Anglia

Kartause Gaming, Austria

Aggsbach, Austria

Valsainte, Szwajcaria

Żródła:

http://encyklopedia.szczecin.pl/wiki/Klasztor_Kartuz%C3%B3w_w_Grabowie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kartuzi
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bruno_Kartuz
http://www.ave-maria.pl/component/content/article/320
http://www.zakon.katolik.pl/?d=start,zakony,679&zp=3
https://www.facebook.com/EremitkiPl
http://www.film.gildia.pl/filmy/into_great_silence/historia_klasztoru
http://sw.annacsb.pl/historia-kosciola/o-zakonie-kartuzow