Był wybitnym biblistą, profesorem nauk teologicznych, intelektualistą, świetnym organizatorem i reformatorem oraz miłośnikiem przyrody.

   Był człowiekiem bardzo zdolnym, skromnym, o wielkiej dobroci, o miłym i ciepłym uśmiechu, o wielkim sercu, o przyjaznym usposobieniu do drugiego człowieka i z wielkim poczuciem humoru.

   Był szanowany i lubiany przez wiernych diecezji, aczkolwiek wzbudzający niekiedy i respekt. Ale w rzeczywistości był Człowiekiem Miłosiernym. Przypomina mi Jego wielkiego poprzednika – kandydata wyniesienia na Ołtarze - ks. biskupa chełmińskiego Konstantego Dominika.

   Głoszone przez Niego homilie i wykłady, które dane mi było wysłuchać, zachwycały mnie osobiście. Bardzo lubiłem Go słuchać. Miał bowiem rzadki dar przekazywania swoich myśli w łatwy, zrozumiały sposób, dający wiernym wiele sposobności do osobistego przemyślenia. Były one interesujące i bardzo merytoryczne, wypowiadane, nie czytane, bez jakiegokolwiek zająknięcia. Wszystko, co mówił, układało się w jedną logiczną i zrozumiałą całość. Miały w sobie coś, co zachwycało i prosiło o jeszcze. Ale były one niedługie, nie były nudne i pozostawał po nich zawsze jakiś niedosyt. I jakiś wątek do własnego przemyślenia. Był po prostu kapłanem, oratorem, urodzonym kaznodzieją.

   Takim Go zapamiętałem.

   Był pierwszym ordynariuszem Diecezji Pelplińskiej. Wcześniej był pracownikiem naukowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (dziś Jana Pawła II), na którym wykładał też prof. Karol Wojtyła.

   W 1988 r. Prymas Polski ks. kardynał Józef Glemp konsekrował ks. Jana Bernarda Szlagę na biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej.

   W dniu 25 marca 1992 r. papież Jan Paweł II ustanowił nowy podział administracji Kościoła katolickiego w Polsce. Powstała wówczas nowa diecezja – Diecezja Pelplińska, której biskupem ordynariuszem został ks. bp Jan Bernard Szlaga. Urząd ten sprawował przez 20 lat.

   Kartuski Kościół Poklasztorny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny podniesiony został wówczas do rangi Kościoła Kolegiackiego. 25 marca 1993 r. nastąpiła w nim uroczysta instalacja kanoników Kapituły Kolegiackiej Kartuskiej pod przewodnictwem założyciela ks. biskupa diecezjalnego prof. dr. hab. Jana Bernarda Szlagi.

   W dniu 10 stycznia 2002 r. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentu w Rzymie, działająca przy papieżu Janie Pawle II, na prośbę biskupa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi, wystawiła Dekret ustanawiający św. Brunona patronem miasta Kartuzy (do tego czasu św. Bruno był patronem jednej, z trzech obecnych kartuskich parafii). Wielkim orędownikiem i czcicielem św. Brunona był proboszcz parafii ks. prałat dr Henryk Ormiński.

   Z ks. dr. Henrykiem Ormińskim łączyło mnie wiele spraw. I o Nim mam tylko miłe wspomnienia. Był człowiekiem życzliwym, skromnym i bardzo przyjaznym.

   W latach dziewięćdziesiątych XX w. jeździliśmy wspólnie do Pelplina na organizowane tam Spotkania Pelplińskie. Były to wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym wygłaszane przez ks. biskupów m.in. bp Szlagę, bp Śliwińskiego, abp Piszcza oraz prof. Józefa Borzyszkowskiego. Ciekawych wykładów wysłuchałem również od innych ks. prof. z WSD.

   Ks. dr Ormiński spotykał się w przerwach ze swoimi znajomymi księżmi, a ja z alumnami WSD, notabene, moimi byłymi uczniami ze szkoły w Kartuzach i pochodzącymi z Kartuz.

   Tam też poznałem rektora WSD ks. dr. Wiesława Mehringa, późniejszego i dotychczasowego biskupa włocławskiego pochodzącego z okolic Żukowa, który uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Kartuzach i jak przyznał, przed lekcjami często modlił się pod figurą św. Brunona w Kartuzach.

   Dzisiaj są to niezapomniane, a jakże bardzo miłe wspomnienia.

   Z ks. biskupem Szlagą stykałem się dosyć często na różnych uroczystościach państwowych i kościelnych z racji zajmowanego stanowiska. Nie znaliśmy się wprawdzie osobiście, ale z widzenia. Utkwiło mi w pamięci szczególne spotkanie w Miechucinie, gdzie obecnie mieszkam, podczas otwarcia hali sportowej w tutejszej szkole. Na spotkaniu miałem możność konwersacji z… późniejszym premierem RP, a obecnie Prezydentem Europy Donaldem Tuskiem.

   Z ks. biskupem zetknąłem się osobiście podczas spotkania w Jabłowie k. Pelplina, gdzie proboszczem został ks. Gerard Jakubiak, wcześniejszy wikariusz u ks. prałata H. Ormińskiego z Kolegiaty Kartuskiej.

   Był uczestnikiem naszych wyjazdów do partnerskiego miasta Kartuz Duderstadt. Ja będąc pełnomocnikiem Burmistrza Kartuz z partnerskim miastem Duderstadt pojechałem do Jabłowa z delegacją niemiecką w charakterze tłumacza. Delegacja przywiozła dary dla kartuskiego Domu Dziecka. Ks. Gerard był już w tym czasie proboszczem w Jabłowie i dyrektorem diecezjalnego Caritasu. Stąd spotkanie, na które przybył również ks. biskup z misją dziękczynną. Atmosfera stała się ciężka, a młody proboszcz, co było widoczne, czuł wielki respekt. Złagodził go jednak ks. biskup. Nastąpiła krótka wymiana zdań, a po tym wymiana drobnych podarunków, dowcipów, aż nagle ks. biskup zwrócił się do delegacji niemieckiej w ich… ojczystym języku. Perfekcyjnie. Całkowita konsternacja. Zupełne zaskoczenie. A ja byłem dumny z naszego ks. biskupa. No, pomyślałem, Polak potrafi. I potrafił zaskoczyć wszystkich uczestników spotkania. A ja mogłem sobie wreszcie odpocząć.

   W dniu 4 czerwca 2002 r. na uroczystej Sesji, Rada Miejska Kartuz pod przewodnictwem Henryka Pietrasa podjęła uchwałę o poparciu decyzji Kongregacji, a następnie odbyła się doniosła uroczystość z udziałem ks. biskupa Jana Bernarda Szlagi, którą zorganizowałem na prośbę burmistrza Kazimierza Borzestowskiego. Podczas Mszy św. ks. biskup przekazał burmistrzowi stosowne dokumenty.

   Na Sesji przedstawiłem referat przybliżający osobę św. Brunona. Nie byłoby w tym niczego dziwnego, ale 2 lata później otrzymałem niespodziewanie zaproszenie od Ojca Generała do odwiedzenia Wielkiej Kartuzji (La Grande Chartreuse) w Grenoble we Francji, klasztoru matki kartuzów. Przebywałem tam 8 dni (klasztor ma surową regułę i nie przyjmuje osób z zewnątrz). Wyjątek !!! (Kartuzi mówili mi, że Pan Bóg też miewa dobre humory…). Pewnie tak jest, bo jakże inaczej…

Przywiozłem kilka pamiątek kartuzów do Kartuz, w tym oryginalnych różańców wykonanych przez kartuzów z Hiszpanii, oraz oryginalny habit kartuza, jedynego w Kartuzach. Piszę o różańcach, bo był to rok Różańca św. ogłoszony przez papieża Jana Pawła II. Kartuzi prosili mnie, abym rozdał je osobom zacnym.

   Więc wysłałem jeden z nich do ks. biskupa. Z dumą odczytałem odpowiedź, iż cieszył się nim i przyjął jako votum za ustanowienie św. Brunona patronem Kartuz. Kolejny różaniec przekazałem ks. Waldemarowi Piepiórce, proboszczowi, kustoszowi Sanktuarium Matki Boskiej Królowej Kaszub w Sianowie.

   Wykorzystując referat o św. Brunonie, będąc na Studium Muzeologicznym UJ napisałem pracę dyplomową i uzupełnioną fotografiami z Francji wydałem w formie książkowej – Św. Bruno pierwszy kartuz patronem miasta Kartuzy. Wśród sponsorów tego wydawnictwa był zakon kartuzów z Francji.(Treść jest też opublikowana pod moim nazwiskiem na naszym portalu). Polecam i życzę miłej lektury.

                       *****

   W związku z zaangażowaniem się ks. biskupa w sprawy kartuskie, gdy przygotowałem do odsłonięcia makietę Kartuzji Kaszubskiej na kartuskim deptaku w dniu 3 maja 2012 r., kilka dni po śmierci ks. biskupa Szlagi postanowiłem zamieścić przy niej tablicę pamiątkową biskupa. I znowu wśród sponsorów był zakon kartuzów, tym razem ze Szwajcarii. Czek podpisał Pater… Norbert. No to nie żart. Faktycznie kartuzi mówili mi prawdę, że Pan Bóg miewa dobre humory. A kwoty były zadawalające dla biednego muzeum. Byłem zadowolony, pamiętając słowa nieżyjącego już Henryka Miotka z Kartuz, miłośnika muzeum – „Nie chodzi o to jeść, chodzi o tą cześć”.

   Dziś ludzie, którzy dorwali się do stanowisk, nie potrafią zrozumieć, że przyjdzie na nich czas, ale będzie już za późno na naprawę dokonanych krzywd, a zostanie jedynie lęk i wyrzuty sumienia.

   Ksiądz biskup prof. Jan Bernard Szlaga w swym testamencie napisał:

   „Swoich dóbr materialnych nie posiadam, a wszystko, co jest zapisane na moje nazwisko, przekazuję Kościołowi Pelplińskiemu, który umiłowałem”.

(Dz. B.) z 4 maja 2012.

   Majątek materialny pozostał na długo. Ale czy pozostała też pamięć potomnych, tylko na jak długo ?

   Dalej Dziennik Bałtycki pisał (obok fot):

   Można już oglądać makietę kolegiaty z tablicą ku czci biskupa

   Tablicę upamiętniającą zasługi ks. biskupa Jana Bernarda Szlagi oraz wykonaną z brązu miniaturę kolegiaty odsłonięto wczoraj w Kartuzach. To właśnie wieloletni biskup pelpliński potwierdził wybór św. Brunona na patrona miasta. Z okazji mijającej właśnie 10 rocznicy tego wydarzenia oraz 630-lecia Kartuz powstała makieta przedstawiająca słynny zabytek i jego otoczenie w 1382 roku. Przez pół roku tworzył ją Aleksander Kyryluk, rzeźbiarz z Sierakowic, na zlecenie Muzeum Kaszubskiego.

   Wczoraj, 23 kwietnia 2017 r. była niedziela i Święto Bożego Miłosierdzia, ustanowionego w 2000 r. przez papieża św. Jana Pawła II.

   My możemy tylko prosić św. Jana Pawła II i św. Brunona o wstawiennictwo u Pana za śp. Jana Bernarda… oraz modlić się za Jego Duszę.