Rada Nadzorcza i Zarząd Gminnej. Spółdzielni w Kartuzach postanowili przychylić się, do stawianych problemów. Walne Zgromadzenie Przedstawicieli G.S. w Kartuzach w dniu 29 czerwca 1982 roku podjęło uchwale o wydzieleniu terenu z Gminy Żukowo dla Gminnej Spółdzielni w Żukowie oraz obszaru z Gminy Sulęczyna i Sierakowic dla Gminnej Spółdzielni w Sierakowicach. Zarząd G.S. w Kartuzach w realizacji wymienionej uchwały przekazał nowo powstałym Spółdzielniom działalność na podstawie bilansu zamknięcia z dnia 31 grudnia 1981 roku. G.S. w Kartuzach nadal działała na terenie 5-ciu gmin tj. Chmielna, Kartuz, Przodkowa, Somonina, i Stężycy.

Wskutek zmian w terenie działania G.S. w Kartuzach, Zarząd postanowił obszar działania Oddziału w kartuzach przejąć w bezpośrednie zarządzanie. Dyrektora Oddziału inż. Antoniego Byczkowskiego, Zarząd G.S. mianował na Dyrektora Oddziału w Somoninie, zaś Zygmunt Kenig zwolnił się z pracy z zajmowanego stanowiska.

Również zmiany zaszły w składzie zarządu G.S. w Kartuzach. V-ce Prezes Obrotu Rolnego Bronisław Czaja z dniem 31*12-1981 r. odszedł na rentę. Na jego miejsce Rada Nadzorcza z dniem 1-12-1981 r. powołała Mieczysława Wożniaka, dyrektora Oddziału w Przodkowie. Na jego stanowisko w Przodkowie Zarząd G.S. powołał mgr Krystynę Kłos. Również z dniem 31*12-1981 roku na emeryturę odeszła główna Księgowa Władysława Wróblewska a na jej miejsce Zarząd powołał mgr Andrzeja Litwica. Z dniem 15 marca 1982 roku odszedł V-ce Prezes Produkcji Jerzy Żurawicz na stanowisko Naczelnika Gminy w Żukowie. Zadania produkcji przejął dodatkowo V-ce Prezes Wożniak. Dalsze zmiany w kierownictwie Zarządu G.S. zaszły w 1984 roku. V-ce Prezes Mieczysław Wożniak odszedł na stanowisko Prezesa Zarządu Gminnej Spółdzielni w Żukowie. W Kartuzach Rada Nadzorcza G.S. na stanowisko V-ce Prezesa Obrotu Rolnego powołała inż. Andrzeja Kwidzińskiego, Dyrektora Oddziału G.S. w Chmielnie a na V-ce Prezesa Hadlu mgr Andrzeja Litwica. Natomiast Antoniemu Sikorze powierzono działalność produkcji i transportu G.S. Wymienione zmiany w składzie Zarządu G.S. wpisano do rejestru sądowego 21-11-1984 roku. Natomiast Zarząd G.S. na stanowisko Głównego Księgowego powołał Danutę Rogalską, dotychczasowego zastępcy głównego księgowego. Na wakujące stanowisko Dyrektora Oddziału w Chmielnie Zarząd powołał Ludwika Okroją, pracownika obrotu rolnego tego Oddziału w Chmielnie.

Zdjęcie przedstawia zarząd GS w Kartuzach po zmianach w 1984 roku. Od lewej strony są: Andrzej Kwidziński, Antoni Sikora, Danuta Rogalska, Władysław Kostuch Prezes Zarządu i Andrzej Litwic.

W dniu 16 stycznia 1981 roku na II Kongresie Centralnego Związku Spółdzielni Rolniczych w Warszawie, w drodze uchwały wyłączyła się Spółdzielczość Ogrodniczo-Pszczelarska z przynależnego związku centralnego. Na wymienionym Kongresie miedzy innymi uchwałami, Spółdzielnie Ogrodnicze zostały zobowiązane do zwrotu przejętych zakładów branżowych, które pobrali w ramach integracji od dawnych właścicieli pionu Gminnych Spółdzielni, w ciągu 1976 roku. Po omawianym Kongresie na polecenie Zarządu Spółdzielni Ogrodniczej, Zakład Zamrażalni Owoców i Warzyw w Kartuzach ograniczał dalszą współprace z Gminną Spółdzielnią. W wyniku tej sytuacji członkowie G.S. będący plantatorami szczególnie truskawek, zaczęli przedstawiać swe niezadowolenie i wnioski o zwrot posiadanego zakładu przetwórstwa przede wszystkim truskawek. W wyniku tego na Walnym Zgromadzeniu G.S. w dniu 29 czerwca 1982 roku podjęto uchwałę w sprawie wstąpienia o zwrot Zakładu Zamrażalnictwa w Kartuzach, jako dawnego właściciela. Natomiast Wojewódzki Związek Spółdzielni Ogrodniczych w Gdańsku odmówił wydanie żądanego zakładu. W tej sytuacji Zarząd Gminnej Spółdzielni wystąpił z pozwem o zwrot zakładu do Komisji Arbitrażowej. Postępowanie arbitrażowe wydłużało się wskutek wniesionej rewizji przez Wojewódzki Związek Spółdzielni Ogrodniczej w Gdańsku. Główna Komisja Arbitrażowa w Warszawie wydała ostateczne orzeczenie zwrotu spornego zakładu prawowitemu właścicielowi tj. Gminnej Spółdzielni w Kartuzach, która przejęła go z dniem 1 kwietnia 1987 roku Zarząd G.S. omawiany Zagład wydzielił na pełny wewnętrzny rozrachunek gospodarczy, na Dyrektora powołał mgr Eugeniusza Stoltmana. Wymieniony poprzednio był na omawianym stanowisku i dobrze oraz fachowo kierował działalnością. Zakład ten za 8 m-cy 1987 roku wypracował zysk 68.980 tys. złotych, co stanowi 11,7 % sprzedanej produkcji.

W okresie lat 1980-tych wyłoniły się w naszej Polsce pewne zjawiska kryzysu społeczno-gospodarczego. Wystąpiło zachwianie równowagi rynkowej oraz inflacja, co zmuszało do podejmowania reform gospodarczych na kryteriach efektywności gospodarowania. W niektórych branżach obrotu towarowego a następnie w kosztach produkcji wystąpił wzrost cen. Przykładowo decyzją Ministra Finansów z dnia 12-03-1986 roku wzrosły ceny na artykuły: mleczarskie, zbożowe, makarony, ryż, pieczywo, cukier, tłuszcze roślinne i wyroby spirytusowe. W 1988 roku decyzją Ministra Finansów nastąpiła dalsza podwyżka cen na artykuły: mleczarskie,

zbożowe, tłuszcze roślinne, mięsne, spirytusowe i wyroby tytoniowe. Wymienione decyzje i dalsze zmiany cen powodowały w Gminnej Sp-ni trudności w odpowiednim

zaopatrzeniu i prawidłowej obsługi mieszkańców. Wzrost obrotów lat osiemdziesiątych jest trudny do porównania do poszczególnych okresów, ponieważ występujące dane cyfrowe wynikły z wzrostu cen ale również z poprawy

gospodarności, wytężonej pracy załogi, co trudno ustalić w jakim zakresie. Dla oceny wynikłej sytuacji gospodarczej w kraju oraz pracy G.S. w Kartuzach, przedstawiam dane liczbowe porównania 1989 roku w stosunku do 1982 roku. Ocena poszczególnych branż przy opisie będzie świadczyła przede wszystkim o podjętych działaniach organizacyjnych i gospodarczych, które miały stanowić poprawę zaopatrzenia i obsługi mieszkańców.

XVI Obroty z działalności gospodarczej w tys. złotych
Rodzaj Działalności		1982 rok	1989 rok	procent dynamiki
1.	Sprzedaż detaliczna	1548522	22401427	1447
2.	Sprzedaż gastronomii	169421	2630145	1556
3.	Wartość skupu	564684	6418268	1138
4.	Produkcja piekarń	40285	571185	1420
5.	Produkcja masarń	71747	1493673	2082
6.	Sprzedaż wytwórni wód	67129	1342932	2002
7.	Zamrażalnia owoców i warzyw przejęta 0d 1-04-1987 roku	-	4492869	-
8.	Sprzedaż hurtu zamrażalni	-	5777111	-
9.	Usługi Transportowe	32100	454885	1421
10.	Młyny gospodarcze	5243	32763	629
11.	Usługi przemysłowe i nieprzem.	16343	447065	2740
12.	Ekipa remontowo budowlana GS	7741	78846	1018
Ogółem obroty spółdzielni		2523215	46141169	1828

XVII Wyniki finansowe w zysku w tysiącach złotych
Lp.	Oddział Gminnej Spółdzielni	1982 rok	Procent do obrotu	1989 rok	Procent do obrotu	% dynamiki 82-89
1	Chmielno	6856	1,7	164710	3,9	2402
2	Kartuzy	14720	1,6	1508308	6,0	10246
3	Przodkowo	9122	2,2	324862	6,0	3561
4	Somonino	1866	0,6	147237	4,0	7980
5	Stężyca	10191	2,1	43044	0,6	422
Ogółem GS		42775	1,7	2188161	4,7	5117

W pozycji 2 Oddział w Kartuzach za rok 1989 obejmuje wyniki zysku zamrażalni w kwocie 943184 tysiące złotych co stanowi 9,1 % wartości sprzedanej produkcji i obrotu hurtu owocowo-warzywnego.

XVIII Stan zatrudnienia członków i inwestycji.
Lp.	Ocena zadania z terenu Gminnej Spółdzielni	1982 rok	1989 rok	Procent dynamiki
1.	Ilość zatrudnionych pracowników	695	974	140
2.	Średnia płaca pracownika w miesiącu	9580 zł	151,500 zł	1581
3.	Stan Członków GS	6014	1475	24,5
4.	Średni udział członka	438 zł	8127 zł	1855
5.	Wartość zrealizowanych inwestycji w tys. złotych	27893	465928	1670

Niektóre dane przedstawione za 1982 rok zmniejszyły się w stosunku do poprzednich okresów na skutek wydzielenia z dniem 1 stycznia 1982 roku samodzielnych Gminnych Spółdzielni "Samopomocy Chłopskiej " w Sierakowicach

W działalności obrotu towarowego sprzedaży detalicznej Gminna Spółdzielnia w Kartuzach posiadała przy sprzedaży 93 sklepy oraz 13 placówek drobno-detalicznych według Stanu na koniec 1982 roku. Wymieniony stan na koniec 1989 roku wynosił 100 sklepów i 10 drobnodetalicznej placówek. W okresie lat osiemdziesiątych dla poprawy funkcjonowania sieci sprzedaży detalicznej prowadzono inwestycje budowlane oraz modernizacje placówek.

W ramach inwestycji oddano do użytku nast. obiekty W 1982 roku przekazano:    

- W dniu 18 sierpnia pawilon handlowy w Borowie Gmina Kartuzy, przekazano przy udziale mieszkańców oraz udział wzięli. Redaktor Głosu Wybrzeża Marian Pachnia, Naczelnik M. i G. Teofil Klein, Sołtys Kanka oraz z Gm. Sp-ni Prezes Wł. Kostuch i V-ce Prezes Handlu A. Sikora.

Zdjęcie przedstawia nowo otwarty sklep wnętrze i urządzenia i zaopatrzenia dla potrzeb mieszkańców. Koszt całej inwestycji był 7486 tys. złotych

- podobny pawilon w IV kwartale omawianego roku oddano do ubytku mieszkańców Kamienicy Szlacheckiej na gruncie Gminnej Sp-ni w wartości 3*957 tys. złotych.

- kiosk z sieci drobnodetalicznej w III kwartale przekazano do użytku w Pomieczyńskiej Hucie gmina Kartuzy w cenie 350 tys.. złotych.

W 1983 roku - w ramach budynku administracyjnego adaptowano zaplecze na sklep artykułów gospodarstwa domowego w Somoninie w wartości 907 tys. złotych i, w III kwartale oddano do użytku mieszkańców. W 1984 roku przekazano do obsługi:

-sklep z artykułami-spożywczymi w Nowej Hucie gm. Kartuzach w wartości 1.193 tys. w złotych   

- sklep spożywczy w Borzestowskiej Hucie gm. Chmielnie w wartości 1.643 tys. złotych.

W 1985 roku - w ramach porozumienia z Społecznym Komitetem Budowy w Żurominie pobudowano sklep spożywczy,

Pan Henryk Sikorski przekazał nieodpłatnie działkę, Urząd Gminy w Stężycy partycypował w kosztach budowy kwotą 1.200 tys. złotych oraz Gminną Spółdzielnia. W wysokości 657.978 złotych, w IV kwartale oddano do użytku mieszkańców.

W 1986 roku z inwestycji oddano:

- wybudowany sklep spożywczo-przemysłowy w Szarłacie przy udziale Urzędu Gminy w Przodkowie i oraz nakładów z G.S w kwocie 2.841 tys. złotych.

- wybudowano sklep spożywczo-przemysłowy przy pomocy czynu społecznego w Sianowskiej Hucie, nakłady z G.S. 1978 tys. złotych.

Przy otwarciu udział wzięli mieszkańcy Sianowskiej Huty, Z-ca Naczelnika urzędu MIG w Kartuzach p. Kręcki V-ce prezes zarządu WZGS p. Grzenkowicz i prezes GS Władysław Kostuch.

Zdjęcie obrazuje wnętrze przekazanego sklepu mieszkańcom.

- 22 lipca nastąpiło otwarcie nowo wybudowanego sklepu w Stężyckiej Hucie, inwestycje realizowano przy czynnej pomocy mieszkańców i udziale Gminnej Spółdzielni. Przy przekazaniu do użytkowania był liczony udział mieszkańców, władz gminy w Stężycy oraz V-ce Wojewody p. Leona Brancewicza oraz prezesa GS Władysława Kostuch.

- w IV kwartale oddano do użytku w Miechucinie sklep na artykuły gospodarstwa domowego. Obiekt budowano w ramach wniosków z uchwał Walnego Zgromadzenia G.S. a koszt inwestycji był 21.024 tys. złotych

- rozpoczęty sklep jeszcze 1985 roku w Nowej Wsi gmina Stężyca na skutek licznych wniosków danej wsi oddano do użytku w następnym roku w wartości 1.901 tys. złotych, dotychczasowy kiosk zlikwidowano.

Zdjęcie wskazuje zrealizowaną ww. inwestycję przez GS.

W 1987 roku zrealizowano inwestycje:

- w maju przekazano do użytku rozbudowany sklep w Egiertowie na artykuły gospodarstwa domowego a kwota nakładów wyniosła 2.531 tys. złotych

- Podobny sklep na artykuły przemysłowe, włókno i odzież oraz, gospodarstwa domowego, w ramach dobudowy do sklepu spożywczego wykonano w Klukowej Hucie za kwotę 6.761 tys. złotych.

- w III kwartale oddano do użytku ślep na artykuły przemysłowe głównie włókno, Odzież i obuwie na terenie Somonina, który dobudowano do istniejącego spożywczego sklepu.

W 1988 roku w ramach inwestycji:

-uruchomiono sklep spożywczy w Grzybnie samoobsługowy o wartości nakładów 20.386 tys. złotych

W 1989 roku z inwestycji:

- oddano do użytku sklep spożywczo-przemysłowy w Rębie gmina Przodkowo, który realizowano przy pomocy finansowej Urzędu Gminy, czynu społecznego i nakładów inwestycyjnych Gminnej Spółdzielni w wartości około miliona zł.

Przedstawione inwestycje częściowo stanowiły wzrost ilości istniejącej sieci ale również stanowiły wymianę sklepów dzierżawionych lub istniejących kiosków, dla poprawy zaopatrzenia i obsługi klientów. Dla wzrostu obrotu sprzedaży detalicznej oraz poprawę zaopatrzenia Gminna Spółdzielnia przejęła w dzierżawę od Spółdzielni Mieszkaniowej pawilon handlowy na Osiedlu Wybickiego w Kartuzach. W nim G.S. uruchomiła duży ślep samoobsługowy w II kwartale 1987 roku z artykułami spożywczymi i gospodarstwa domowego. Gm. Sp-nia zaangażowała w nim odpowiednie środki inwestycyjne na urządzenia i wystrój oraz nadano mu regionalną nazwę "Remus".

Gm. Sp-nia prowadziła sprzedaż artykułów do produkcji rolnej w 8 Składach Artykułów Masowych, które w 1989 roku uzyskały obroty w sprzedaży detalicznej kwotę 3-636.858 tys. złotych. Przykładowo z podstawowych artykułów do produkcji rolnej w podanym okresie sprzedano:

-    17,921 ton nawozów mineralnych w masie towarowej

-    21.945 kg środków ochrony roślin

-    42.349 ton węgla kamiennego

-    5618 ton pasz treściwych

-    5.560 ton cementu

-    2.418 ton wapna budowlanego

-    650 ton wytwory hutnicze.

W stosunku do 1982 roku nastąpił ilościowy wzrost sprzedaży opału, pasz treściwych, wapnie budowlanym i w nawozach mineralnych, chociaż okresowo występowały braki nawozów azotowych, przemysł nie realizował pełne zapotrzebowanie. Sprzedaż środków ochrony roślin corocznie wahała się około 25 ton w masie towarowej, asortymentowo, zależne od warunków atmosferycznych roku. Natomiast malała sprzedaż cementu i wytworów hutniczych na skutek braków dostaw niewystarczających z przemysłu. W omawianym okresie lat osiemdziesiątych podejmowano również inwestycje usprawniające prace przy obsłudze sprzedaży artykułów masowych. Na bazie w Kartuzach i w Przodkowie wykonano dalsze utwardzenia placów sprzedaży i dróg dojazdowych. Pobudowano wagi wozowe o nośności do 35 ton w Chmielnie za 2.531 tys. złotych a w Somoninie za 3736 tys. złotych. W Szymbarku pobudowano magazyn nawozowy o wagę wozową ale o mniejszej kubaturze. Na poszczególnych bazach wyposażono w silosy na artykuły sypkie na cement i wapno budowlane dla poprawy zaopatrzenia. Na prace załadunkowe dla bazy w Kartuzach zakupiono i uruchomiono sztaplarkę spalinową z udźwigiem do 2,5 tony.

W składnicy maszyn rolniczych G.S. w Kiełpinie w 1989 roku wykonano obroty sprzedaży detalicznej w kwocie 1.132.207 tys. złotych. Rolnicy zaopatrywali się tam w potrzebny sprzęt do produkcji rolnej i części zamienne. W wystarczającej ilości nabywali sobie takie składniki jak brony ciągnikowe, pługi, kultywatory, przetrząsacie do siana, snopowiązałki, parniki węglowe, rozdrabniacze, sieczkarnie, ogumienie do ciągników, akumulatory, sznurek do pras itp. Natomiast występowały tak zwane towary deficytowe, których nie było wystarczającej ilości w stosunku do potrzeb na przykład: ciągniki, koparki ciągnikowe, sadzarki ziemniaków, snopowiązałki, kosiarki rotacyjne, siewniki konne, młocarnie, prasy do słomy, silniki elektryczne, przyczepy wywrotki, ładowacze "Cyklop";

opryskiwacze i sznurek snopowiązałkowy. Wyszczególnienie podanego asortymentu świadczy o sposobie mechanizacji prac w rolnictwie oraz potrzeb rozwoju przemysłu, dla zabezpieczenia potrzeb brakujących maszyn oraz części zamiennych.

Gminna Sp-nia w ramach sprzedaży detalicznej prowadziła w Kartuzach na swojej bazie stacje paliw, która 1989 roku osiągnęła obrót 437.847 tys. złotych. Zaopatrywało w benzynę i olej napędowy transport własny i kilka terenowych odbiorców oraz potrzeby niektórych rolników. Oprócz wymienionych placówek handlowych G.S. prowadziła obsługę handlowo-świąteczną różne imprezy jak: "Truskawkobranie", Sobótki i inne imprezy regionalne.

Wysoki wzrost obrotów wystąpił również w żywieniu zbiorowym Gminnej Spółdzielni. Sukcesywnie zwiększa, się napływ turystów, została rozbudowana baza gastronomiczna i dalsza poprawa obsługi spowodowały wzrost efektów w obrotach i wynikach finansowych. W 1989 roku dysponowano 23 zakładami, w tym 17 o pełnej działalności, 5 punktów małej gastronomii i 1 placówka żywienia przyzakładowego w biurze G.S. w Kartuzach. Z nakładów inwestycyjnych w 1983 roku uruchomiono w Borowie sezonowy punkt małej gastronomii. W 1985 roku w Somoninie zakupiono obiekt na restauracje za kwotę 11.396 tys. złotych, w którym na adaptacje wydatkowano 3.787 tys. złotych.

Uroczyste otwarcie dla użytkowników restauracji w Somoninie nastąpiło w dniu 7 lutego 1986 roku.

Wg zdjęcia w otwarciu udział wzięli v-ce prezes zarządu WZGS w Gdańsku, prezes GS Władysław Kostuch oraz dyrektor oddziału GS Bronisław Byczkowski.

Na skutek wzrastających potrzeb obsługi turystów rozbudowano w 1984 roku bar gastronomiczny w Gołubiu za kwotę 2.774 tys. złotych i oddano do użytku w lipcu. W Miechucinie przeniesiono z prywatnego obiektu bar gastronomiczny do przygotowanych pomieszczeń w nowo wybudowanym sklepie artykułów przemysłowych, gdzie niebyły wykorzystane pomieszczenia piwniczne, W Kartuzach w 1989 roku rozpoczęto adaptacje w części pomieszczeń magazynu na ul. Jeziornej na bar piwny, który został oddany do użytku w kwietniu 1990 roku, co stanowiło poprzedni bar piwny przy ul. Jeziornej po dawnym magazynie soli, przekazany na budowę stacji telefonicznej. Natomiast w omawianym okresie zlikwidowano bar piwny w Brodnicy Górnej w obiekcie dzierżawionym, na wniosek miejscowych mieszkańców. Również zlikwidowano bar piwny w Kiełpinie, Który przejął właściciel pomieszczeń od niego dzierżawionych. Dla poprawy obsługi oraz wzrostu obrotów gastronomicznych, organizowano sezonowe punkty obsługi jak na: Jarmarku Dominikańskim w Gdańsku, Truskawkobranie w Brodnicy Górnej, Jarmarku w Kartuzach i w czasie imprez sportowo-rekreacyjnych. Pozytywny wpływ na realizacje zadań żywieniowych miał dobry wpływ zaopatrzenia w masę mięsną, którą pobierano z tuczu przyzakładowego i skupu wolnorynkowego, który był przerabiany i przygotowany w masarni G.S. W punktach małej gastronomi oraz sezonowych stosowano wynagrodzenia prowizyjne. Dla oszczędności limitowanego funduszu płac oraz zainteresowania załóg zwiększaniem obrotów zaczęto wprowadzać tak zwaną działalność ajencyjną, według zawartych umów w prowadzeniu działalności.

w restauracji pod "Kanią" w przodkowie, restauracji "Jemościna" w Stężycy i Bar Piwny w Kartuzach. Tego rodzaju działalności zalecano do próby jako drugi etap reformy gospodarczej. W latach osiemdziesiątych zakłady gastronomiczne brały czynny udział w konkursie o najlepszy zakład w skali wojewódzkiej. Przykładowo przy ocenie wojewódzkiej Polskiego Radia, Głosu Wybrzeża i Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni w Gdańsku dokonano oceny za 1986 rok. Spotkanie uczestników oceny odbyło się w wyróżnionym zakładzie gastronomicznym "Gryf" w Żukowie. Z Gminnej Spółdzielni w Kartuzach zostały wyróżnione takie zakłady jak: restauracja pod "Kanią" w Przodkowie z kierowniczka Krystyną Grenda, restauracja "Jejmościna" w Stężycy z kierowniczką Brygidą Kiedrowską oraz Bar Gastronomiczny w Gołubiu.

Na zdjęciu z uroczystości w restauracji w Żukowie przy ocenie był prezes zarządu WZGS w Gdańsku, z nim przedstawiciel polskiego radia w Gdańsku i v-ce prezes handlu WZGS w Gdańsku, którzy w tym miejscu przygotowali nagrania radiowe. Był prezes WZGS mgr Stanisław Zienkowicz.

Również trzeba zaznaczyć, że z oceny kierownictwa Jarmarku Dominikańskiego w Gdańsku za 1987 rok Bar Gastronomiczny pod kierownictwem Bogumiły Formeli uzyskał pierwsze miejsce w konkursie najlepszej gastronomii Jarmarku.

W skupie produktów rolnych lat siedemdziesiątych nastąpiły pewne zmiany w cenach skupu po cenach wolnorynkowych. Wartość ogólna skupu wzrosła, lecz ilość skupywanych artykułów stopniowo malała. W porównaniu lat w omawianym okresie wystąpiły następujące zmiany ilościowe:

	Nazwa Artykułu		Ilość 1982	Ilość 1989	Procent dynamiki
1.	Zboża konsumpcyjne	ton	2129	342	16
2.	Ziemniaki ogółem	ton	1597	699	43
3.	Żywiec rzeźny	ton	3820	4205	110
4.	Jaja konsumpcyjne	Tys. szt.	1517	237	16
5.	Skóry surowe	ton	73,8	138,3	187
6.	Złom i metale inne	ton	267	1038	1733
7.	Surowce włókniste	ton	16	13	81

Główną wartość skupu stanowił skup żywca rzeźnego. nadwyżki zbóż rolnicy zaczęli sprzedawać na targowiskach po wyższej cenie umownej oraz w większym stopniu przeznaczali na własne potrzeby przy produkcji zwierzęcej. Dla usprawnienia skupu żywca rzeźnego w Szymbarku pobudowano nowy spęd skupu żywca i oddano do użytku w 1987 roku w wartości 6.058 tys. złotych. Dla usprawnienia pracy, remontowano zaplecze magazynowe w skupie jak: w 1983 r. remontowano magazyn zbożowy w Somoninie, w 1987 roku modernizowano magazyny zbożowe w Chmielnie i w Kartuzach. W ramach skupu wolnorynkowego wprowadzano bliższe kontakty z rolnikami, zawierano umowy handlowe z producentami na zabezpieczenie potrzeb własnych zakładów produkcyjnych i kontrahentów zbytu. W skupie ziemniaków G.S. miała również zbyt na eksport. Wprowadzono również skup trzody chlewnej bezpośredni odbiór z obory u rolnika.

W produkcji piekarniczej G.S. w Kartuzach prowadziła w omawianym okresie 3 piekarnie tj. w Chmielnie, Kartuzach i Stężycy. Ze zbytem pieczywa nie było problemów, jednak zachodziła potrzeba czynić starania o poprawę jakościową i rozwój pieczywa cukierniczego. Wobec tego podjęto decyzje modernizacji zakładów w ramach dalszych inwestycji. W Kartuzach przeprowadzono modernizacje urządzeń, rozbudowę ciastkarni i remont jednego pieca , na całość robót zaangażowano 5323 tys. złotych, a do użytku oddano 31-12-1983 roku. W I kwartale 1985 roku rozpoczęto modernizacje piekarni w Chmielnie, szczególnie rozbudowano piec, dostosowano zakład do wzrostu produkcji pieczywa cukierniczego i oddano do użytku pod koniec roku z wartością nakładów 9144 tys. złotych. W 1987 roku rozpoczęto również modernizację piekarni w Stężycy, przede wszystkim rozbudowano piec piekarski i oddano do użytku 1988 roku za kwotę 9.620 tys. złotych.

W produkcji masarniczej Gminnej Spółdzielni na terenie Przodkowa w przedstawionym okresie nastąpił wzrost produkcji sprzedanej wartościowo ale również ilościowo. Finansowy wzrost określa tabela XVI-sta. Ilościowa produkcja była następująca:

	Nazwa Artykułu		Ilość 1982	Ilość 1989	Procent dynamiki
1.	Wędliny trwałe	ton	160	260	162
2.	Wędliny podrobowe	ton	38	76	200
3.	Mięso na sprzedaż	Ton	136	166	122
	Ogółem	ton	334	502	150

W omawianym zakładzie przeprowadzono także nakłady inwestycyjne w formie rozbudowy pomieszczeń produkcyjnych uruchomiono chłodnie z agregatem prądotwórczym i uzupełniono potrzebne maszyny. Zakończenie budowy z modernizacją zakładu nastąpiło w lipcu 1988 roku w wartości nakładów 13.950 tys. złotych. Wymienione nakłady spowodowały dalszy wzrost ilości produkcji zakład został zaliczony do jednego z lepszych w województwie, które były w posiadaniu Gminnych Spółdzielni. W wytwórni wód gazowanych i rozlewni piwa wystąpił dalszy wzrost sprzedaży. W ogólnej wartości 1.342,93 tys. złotych, sprzedaż napojów gazowanych własnej produkcji wynosiła 396.448 tys. złotych, pozostała sprzedaż 1989 roku dotyczyła piwa butelkowanego i beczkowego. W ramach modernizacji dokonano jedynie obudowę tanków na piwo. Dla zabezpieczenia konkurencji i poprawy działalności zwiększano asortyment produkowanych napojów gazowanych.

Zamrażalnie owoców i warzyw w Kartuzach, którą G.S. przejęła 01-04-1987, charakteryzowała następująca produkcja ilościowa:

I Skup owoców i warzyw
	Asortyment	Waga	Ilość 1988	Ilość 1989	Procent dynamiki
1.	Truskawki	Ton	1773	2251	127
2.	Warzywa świeże	Ton	1230,7	1267,3	103
3.	Grzyby	Ton	3,3	1,7	51
	Skup ogółem	Ton	3007	3520	117

Natomiast mocno wzrosła wartość omawianej ilości skupu a mianowicie za 1988 roku była 369*153 tys. złotych a za 1989 rok wynosiła 1.929*055 tys. złotych co stanowi wzrost 552 %.

II Produkcja sprzedana ilościowo nastąpiła jak niżej:
	Asortyment	Waga	Ilość 1988	Ilość 1989	Procent dynamiki
1.	Owoce chłodzone	Ton	914	762	83
2.	Owoce mrożone	Ton	938	1569	167
3.	Warzywa mrożone	Ton	1261	1367	108
4.	Owoce i warzywa przetworzone	Ton	498	387	78
	Ogółem produkcja sprzedana	Ton	3611	4085	113

Z wymienionej produkcji w 1989 roku 72,5 % sprzedano na eksport. Zaś ogólnie w wymienionym roku wyprodukowano 4207 ton mrożonek tj. 1.155 ton więcej do poprzedniego roku. Aby zabezpieczyć możliwość wzrostu produkcji oraz podaż surowca z pól rolników, trzeba było podjąć dalsze inwestycje omawianego zakładu. Realizacja rozbudowy zamrażalni i Przetwórstwa Owoców i Warzyw była możliwa dzięki zakwalifikowania przez Międzynarodowy Zespół do spraw Inwestycji Proeksportowych w trybie postanowienia nr 36-86 Prezydium Rządów ramach kredytu dewizowego-kupieckiego. W tej sytuacji dla zwiększenia produkcji eksportowej około 56 % Zarząd G.S. postanowił inwestycje w zakresie:

-    wprowadzenie nowej maszynowni chłodniczej

-    budowa drugiego tunelu zamrażalnictwa 3 ton na godz.

-    dalsza rozbudowa hali produkcyjnej i pakowni

-    pobudowanie nowej komory chłodniczej na 800 ton

-    modernizacje istniejącej trafostacji i rozdzielni.

Po przygotowaniu odpowiedniej dokumentacji i zabezpieczeniu materiałowym rozpoczęto budowę w miesiącu kwietniu 1988 roku. Zaangażowano wykonawców krajowych i zagranicznych, co umożliwiło szybką realizacje zadań, aby umożliwić podjęcie produkcji na okres zbiorów. Finansowanie nakładów było częściowo z własnych środków ale również z kredytu dewizowego.. Zakończono inwestycje do końca sierpnia 1988 roku, co umożliwiało podjęcie produkcji w pełnym zakresie. Natomiast w starych pomieszczeniach już w miesiącu lipcu rozpoczęto produkcję truskawki chłodzonej.

Ww. zdjęcie obrazuje uroczyste przekazanie nowej części zakładu do użytku, które odbyło się 29 sierpnia, 1988 roku. Z gości m.in. udział wzięli: Erich Schmit szef firmy IBG z Wiednia, Przewodniczący zarządu PHZ, „Interpergo” z Warszawy, Prezes zarządu WZGS mgr Stanisław Zienkowicz z Gdańska itp.

W sierpniu przy Zakładzie Zamrażalni Owoców i Warzyw G.S. uruchomiono sprzedaż hurtową owoców i warzyw oraz produkty jej, które pozostawały na zaopatrzenie krajowe. Głównie zaopatrywano sklepy G.S. oraz innych kontrahentów. Wytworzyła się konkurencyjna placówka handlowa z dobrą jakością towaru i przystępne ceny zbytu, w 1988 roku uzyskano w hurcie obroty 575843 tys. złotych.

Po wydzieleniu G.S. w Sierakowicach i Żukowie, w transporcie G.S. w Kartuzach, nadal posiadała 29 samochodów i 11 ciągników na koniec 1989 roku. Po tego były jeszcze 2 cyklopy, 2 przyczepy asymilacyjne i 1 ładowacz. Środki transportowe o znacznym zużyciu sprzedawano oraz zakupywano nowe z środków inwestycyjnych. Przykładowo w 1989 roku sprzedano 1. cyklop ładowacz,

1    furgon ŻUK i 2 przyczepy ciągnikowe, zaś zakupiono 2  nowe samochody Żuk i Robur. Wymieniony transport był wykorzystywany głównie na potrzeby G.S. ale również na usługi dla ludności w przewozie artykułów zakupionych w G.S. Przykładowo 1989 roku przedstawiony transport ilościowo przewiózł 100-102 tony.

W latach osiemdziesiątych na terenie G.S. były 4 młyny gospodarcze: w Chmielonku Gm. Chmielno, w Kartuzach i Stryszej Budzie G. Kartuzy, i w Młynkach Gm. Przodkowo. Wymienione zakłady zostały G.S. przekazane w zagospodarowanie na usługi dla ludności i własne potrzeby. Nowa koniunktura gospodarcza w kraju powodowała zmniejszanie potrzeb z usług młynarskich, ponieważ rolnicy w coraz większym stopniu nie robili własnego wypieku chleba a kupowali z sklepu a na cele produkcji zwierzęcej zaopatrywali się w gotowe mieszanki paszowe do produkcji zwierzęcej. Obiekty młynarskie były z dawnych budowli wyeksploatowane i utrzymanie ich powodowały spore koszty finansowe oraz nie była wykorzystana zdolność produkcyjna. Wobec występujących strat na działalności, Zarząd G.S. postanowił wymienione obiekty zwracać władzom lokalnym. W 1988 roku młyn w Chmielonku przekazano na rzecz Urzędu Gminy w Chmielnie. Na koniec 1989 roku pozostały nadal w władaniu G.S. pozostałe 3 młyny.

W usługach przemysłowych i nieprzemysłowych każdego roku wzrastała wartość sprzedaży, również usług dla ludności. Przykładowo w 1989 roku wartość realizacji sprzedaży ogółem wynosiła 447.065 tys. złotych w tym usług dla ludności 140.3l3 tys. złotych tj. 32,7 % ogólnej wartości. Wzrastał popyt na usługi dla ludności głównie elektromechanicznych, stolarskich, tapicerskich, ponieważ popyt wzrastał oraz występowały jeszcze trudności zaopatrzenia materiałowego. Nadal bazowano głównie na zakładach, które G.S. pobudowała i uruchom miła w poprzednich latach siedemdziesiątych. Zlikwidowaniu uległ głównie jeden zakład stolarski w Przodków wie. Istniejąca baza usługowa stanowiła również zaplecze remontowe dla G.S. oraz innych zakładów w ramach wolnego przerobu szczególnie usług dla ludności.

Gminna Spółdzielnia nadal posiadała swoją Ekipę Remontowo-Budowlaną. Realizowała tylko G.S. własne inwestycje i remonty. Za 1989 rok jej przerób budowlany 78.846 tys. złotych. został osiągnięty.

Wyniki finansowe z działalności gospodarczej lat osiemdziesiątych w 1989 roku szczególnie uległy poprawcie, uzyskując wskaźnik do obrotu 4,7 % a wartość zysku wzrosła około pięciokrotnie do 1982 roku. Między innymi działalnościami na wzrost nadwyżki miała przejęta Zamrażalnia z działalności produkcyjnej i hurtu. Ogólny zysk operacyjny został częściowo obniżony stratami nadzwyczajnymi, najwięcej w 1989 roku w kwocie 294041 tys. złotych co głównie było spowodowane na skutek płaconych odsetek od zobowiązań przeterminowanych, z uwagi na niepokredytowanie kredytem bankowym. Natomiast zapotrzebowanie kredytowe rosło w wyniku wzrostu zapasów do sprzedaży oraz rosnących cen towarów. wielkość niedoborów z odpowiedzialności materialnej pracowników za 1989 rok była 0,05 do obrotu, była spłacalna i nie stanowiła problemu.

Na przykładzie 'i 989 roku zysk netto wynosił 2.188.161.178 złotych, z którego podatek dochodowy naliczono 827-490.400 złotych tj. 37,8 % zysku w tym został zaliczony podatek od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń w kwocie 193.725.900 złotych, wobec tego sam podatek dochodowy był około 30 %.Z wymienionego podatku nie odprowadzono uzyskane ulgi w podatku dochodowym, przeznaczone na inwestycje w kwocie 186.083,300 złotych, w tym z tytułu eksportu 87127700 złotych oraz inwestycji w zamrażalni i piekarniach kwotę 99555600 złotych.

Pozostała kwota 1.360.670.778 złotych Zebranie Przedstawicieli Członków G.S. postanowiło przyjąć następujący podział wymienionych środków:

1.   na fundusz zasobowy 40 %     553.219.478zł.

2.   na cele inwestycyjne G.S. 36 %    494.000.000zł.

3.   na fundusz rozwoju C.Z.S. I półrocze   54.170.300zł.

4.  na cele pracownicze-nagrody 15,3 %     214.548.000zł.

5.  oprocentowanie udziałów członków 0,57% 7.733.000zł

6. na cele społeczno-wychowawcze 2,7 % 37.000.000zł

z tego na :

a) do dyspozycji Zarządu G.S. na działalność

Klubów Rolnika i inne społ.-wychowawcze 15.000.000zł

b) do dyspozycji dyrektorów O-GS na cele społ.-wychowawcze członków 8.000.000 zł

c) na zasilanie funduszu socjalnego pracowników emerytów GS 6.000.000 zł

d) na działalność kultury regionalnej sportowo-rekreacyjnej 3.000.000 zł

e) do dyspozycji Rady Nadzorczej GS 5.000.000 Zł.

W okresie lat osiemdziesiąt zrealizowano najwyższe na kłady inwestycyjne w kwocie 2.377.889 tys. złotych. Poszczególne tytuły inwestycyjne były omawiane przy ocenie poszczególnych branż, które były fingowane przeważnie z własnych środków powstałych z amortyzacji środków trwałych oraz z podziały czystej nadwyżki rocznego bilansu Gminnej Sp-ni. Przy budowie niektórych placówek handlowych % G.S. korzystała również z pomocy finansowej Urzędów Gminnych z funduszy rozwoju WZGS oraz z ulg na inwestycje w podatku dochodowym z 1986 do 1989 roku.

Według ww. zdjęcia największą inwestycją w 1989 roku była rozbudowa Zamrażalni Owoców i Warzyw Kartuzach. w Ogólny koszt nakładów zrealizowano w kwocie 1.620.146 tysięcy złotych sfinansowane w ramach kredytu kupieckiego I.B.G. z Wiednia, kredytu z Narodowego Banku Polskiego i środki własne poprzednio omawiane. Na spłatę wyżej mienionych zobowiązań podejmowano decyzje zwiększenia środków finansowych z nadwyżki rocznej na przykład w 1989 roku przeznaczono 494.000 tys. złotych oraz rezerwowano amortyzacje szczególnie z nowych nakładów zamrażalni.

W przedstawianym okresie zadania gospodarcze Spółdzielni były realizowane przez 974 pracowników wg danych 1989 roku tj. 140 % stanu zatrudnię 1982 roku. Wysoki wzrost zatrudnienia nastąpił po przyjęciu Zamrażalni Owoców i Warzyw. Poza stanem pracowniczym zadania były wykonywane przez ajentów na systemie umownym, na płacach prowizyjnych szczególnie w handlu drobnodetalicznym gastronomii, transporcie i usługach, co w 1989 roku stanowiło dochód dla około 50 osób. Średnia płaca w podanym roku kształtowała się około 151.500 złotych, co stanowiło 332 % wzrostu do 1988 roku. System płac II etapu reformy gospodarczej dla zatrudnionych pracowników nie pozwalał rozwijać działalność gospodarczą do wymaganego poziomu, ponieważ wprowadzony próg wskaźnikiem wzrostu funduszu płac tylko 12 % NPSG do poprzedniego roku. Ten system nie motywował wynagrodzenia od zrealizowanych zadań gospodarczych co nie mogło być pokryte wydajnością pracy która przykładowo w porównaniu 1989rok do 1988 zrosła o 363%. Niewspółmierna do wzrostu płac. Spółdzielnia chcąc utrzymać konkurencyjne płace o podwyższenie również apelowały Związki Zawodowe G.S. przekroczono zakładany wskaźnik wzrostu funduszu płac 12% toteż przy podziale nadwyżki z. 1989 rok GS zapłaciła dodatkowy podatek dochodowy 171,449 tys. złotych aby ograniczać ponadnormatywne wypłaty z tytułu wynagrodzeń, Zarząd G.S. przekazywał niektóre placówki gospodarcze na umowy ajencyjne. Co nie angażowało limitu funduszu płac.

Analogicznie jak w poprzednich okresach pracownicy G.S. korzystali z zakładowego funduszu socjalnego. Przykładowo w 1989 roku wydatkowano z tego funduszu socjalnego kwotę 12.039 tysięcy złotych, z tego przeznaczono 4.338 tys. złotych na koszty wczasów w ośrodkach wypoczynkowych. Pracownicy G.S. w ramach wypoczynku korzystali z wczasów wymiennych według zawartej umowy z niemieckim przedsiębiorstwem "Robotron" z Berlina, pracownicy „Robotronu” w sezonie na podstawie wymienionej wymiany korzystali z naszego G.S. ośrodka wypoczynkowego w Chmielnie zaś pracownicy G.S. korzystali z ośrodków wypoczynkowych „Robotronu” na terenie Niemiec. Z tego typu wymiany przykładowo skorzystali w 1987 roku 37 a w 1988 roku 44 Pracowników. Bardzo pozytywnie oceniane były wycieczki krajoznawcze i wymiany doświadczeń z Spółdzielniami o charakterze działalności jak w G.S. a udział brali przedstawiciele Rady Nadzorczej i pracownicy G.S. W omawianym okresie tego typu wyjazdy były: 4 do 7 listopada 1982 roku do Krakowa i okolice 40 osób, w dniach 8 do 11 listopada 1984 rok do Poznania i okolice, 7 do 10 listopada 1985 roku do Szczecina i G.S. W Nowogardzie 40 osób, w dniach 19 do 23 listopada 1986 roku do Krakowa i Wieliczki 40 osób, w dniach od 9 do 13 listopada do Krakowa i okolice 40 osób i w dniach 30-11 do 3-12-1989 roku do Warszawy 39 osób.

Wyżej podane zdjęcie obrazuje wycieczkę przedstawicieli Rady Nadzorczej i pracowników G.S. która odbyła się w. dniach 19 do 23 listopada 1986 roku. Według listy uczestników na zdjęciu prze Wawelem były następujące osoby: Formela Leon i jego żona Irena, Knut Zofia, Knut Krystyna, Łeka Ryszard, Browarczyk Jerzy, Gruba Bogdan, Kiewlicz Lecz, Cierocki Anastazy, Mielewczyk Czesław, Sikora Wacław, Ciszkowski Henryk, Smagłowski Adam, Dawidowski Franciszek, Plichta Janina, Szulist Urszula, Browarczyk Janina, Klasa Józef, Markowska Regina, Bystroń Eugenia, Zielkie Zbigniew, Furman Gerard, Borak Eryk, Chmurzyński Franciszek, Bisewski Antoni, Trybowska Irena, Kulwikowska Halina, Zaborowska Wanda, Plichta Jolanta, Formela Renata, Myszk Krystyna, Szulist Anna, Plichta Elżbieta, Klein Teofil, i Władysław Kostuch oraz kierowca Górny Antoni.

W ramach świadczeń pracowniczych poza funduszem socjalnym, w ramach kosztów przykładowo w 1989 roku G.S. wydatkowała następujące środki z tytułu: wyposażenie pracowników w odzież ochronną 22.012 tys. zł świadczenia z tyt. warunków szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych pracownikom 59.632 tys. złotych.

W działalności społeczno-wychowawczej samorządu spółdzielczego nadal prowadzono realizacje programów uchwalanych przez coroczne Walne Zgromadzenia przedstawicieli G.S. Jednak z biegiem lat omawianego okresu następowały pewne zmiany organizacyjne w Klubach Rolnika i Ośrodkach Nowoczesnej Gospodyni ze wglądu na ich słabe wykorzystanie i koszty utrzymania. Wymienione placówki w swej działalności nadal prowadziły różnego rodzaju kursy jak: upraw rolniczych, haftu kaszubskiego, kroju i szycia, racjonalnego żywienia, pokazów i degustacji potraw i ciast. Realizowano szereg imprez kulturalno-oświatowych w tym: odczyty, pogadanki i prelekcje, prowadzonych przez lektorów i lekarzy, odrębnie dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Z pracy tych zakładów w drodze współzawodnictwa dokonywano ich oceny przez mieszkańców i samorząd spółdzielczy.

W omawianym okresie działały dwa Ośrodki Nowoczesnej Gospodyni tj. w Chmielnie i Przodkowie, oraz pięć Klubów Rolnika w Borczu, Sianowie, Kożyczkowie, Szymbarku i w Grzybnie. W ocenie współzawodnictwa przykładowo w 1987 roku Ośrodek Nowoczesnej Gospodyni w Przodkowie na szczeblu wojewódzkim uzyskał II miejsce i wyróżnienie na szczeblu krajowym. Również znacznemu ożywieniu uległa działalność w Klubach Rolnika, we współzawodnictwie na szczeblu wojewódzkim w 1986 i 1987 roku I miejsce zajął klub Rolnika w Borczu, tez zakwalifikował się do oceny centralnej.

Z uwagi na malejącą działalność społeczną i gospodarczą omawianych placówek, w 1989 roku ulegały likwidacji Ośrodki Nowoczesnej Gospodyni w Chmielnie i Przodkowie oraz Kluby Rolnika w Borczu, Szymbarku i Kożyczkowie oraz Klub Rolnika z Sianowa przeniesiono do Staniszewa. Pozostałe dwa Kluby w Staniszewie i Grzybnie przy pomocy Społecznej Rady Klubów nadal prowadziły prace społeczną i handlową oraz rozrywkową jak: "Dzień Kobiet", Dzień Matki", "Dzień Seniora", "Dzień Dziecka", turnieje tenisa stołowego, szachy ,warcaby, dyskoteki i wieczory taneczne. W Grzybnie wynajmowano lokal Członkom GS. i mieszkańcom na organizowanie wesela młodej Parze a raz w roku odbywały się tam Zebrania Przedstawicieli G.S. Przy Klubach Rolnika cieszyły się również dużą popularnością różnego rodzaju olimpiady i śmieje sportowe organizowane przy udziale ludowych zespołów sportowych.

Doceniając znaczenie młodej kadry na terenie Spółdzielni według stanu w 1989 roku swoją działalność prowadziło 12 Spółdzielni Uczniowskich, zrzeszających około 1200 członków. Oprócz działalności handlowej pod nadzorem nauczycieli-opiekunów, rozwijano również działalność kulturalną i artystyczną. -W 7 konkursie Sp-ni Uczniowskich p.t. "Działami samorządnie, oszczędnie i nowocześnie" 1988 roku na szczeblu G.S. w Kartuzach były następujące oceny: I miejsce S.U. przy Szkole Podstawowej Kolonii, II miejsce S.U. w Szkole Podstawowej w Dzierzążnie zaś III miejsce zajęła S.U. przy Szkole Podstawowej w Staniszewie.

Po wydzieleniu G.S. w Sierakowicach, z G.S. w Kartuzach odszedł również Zespół Pieśni i Tańca Kaszubskiego. To też w wrześniu 1984 roku G.S. w Kartuzach zorganizował Regionalny Zespół Pieśni i Tańca Kaszubskiego "Chmielanie" w Chmielnie. Pomoc finansową udzieliła Gminna Rada Narodowa w Chmielnie oraz Rada Nadzorcza G.S. w Kartuzach. Pomoc organizacyjną udzielili p. Cierocki Ryszard zipaną z żoną, Wiesław Byczkowski pierwszy kierownik zespołu, p. Krystyna Zawiszewska kierownik muzyczny zespołu i p. Krystyna Krynicka dyr. Szkoły Podstawowej. Przez aktywną działalność wymieniony Zespół Chmielanie już w 1986 roku brali udział w różnych imprezach, zaś w przeglądzie "Dorobku Kulturalnego Wsi", który odbył się w Żukowie zajął I miejsce.

Działalność Spółdzielni była organizowana na podstawie statutu, reprezentując członków Sp-ni. Ilość członków G.S. w 1982 roku wynosiła 6.014, w 1988 roku 7.036 zaś w 1989 roku spadła do 1.815 członków. Okoliczność zmniejszenia ilości była następująca: W wyniku zmian II etapu reformy gospodarczej, banki kredytowe zwiększały swe wymagania przy zawieraniu umów kredytowych wobec Spółdzielni, podwyższając pobierane odsetki, oceniały i wymagały odpowiednią zdolność kredytowania, mając na uwadze okresowe zbędne zapasy towarowe lub nieprawidłowe należności. Przy występujących problemach XI Kongres Spółdzielni "S. Chł." w Warszawie w dniu 7 do 9 grudnia 1987 roku stanął na stanowisku, z ważnym czynnikiem umacniania ekonomicznego spółdzielni powinno być istotne zwiększanie udziałów członkowskich i roli funduszu udziałowego w gospodarce finansowej.

W tej sytuacji Walne Zgromadzenie Przedstawicieli GS w kartuzach w dniu 23-06-1 988 roku zatwierdziło zmiany w statucie G.S podwyższając udział podstawowy z 500 złotych na 4.000 złotych. Również w statucie zobowiązano członków do uzupełnienia udziału w ciągu sześciu miesięcy. 7 przypadku niewpłacenia członek noże zostać wykreślony z członka Sp-ni.

Zarząd G.S. podjął działania organizacyjno-techniczne mające na celu uzupełnienie udziałów. Uzupełnili je przede wszystkim pracownicy G.S. większość członków organów samorządu Spółdzielni, ale mimo wezwań na piśmie pozostali członkowie w małym zakresie uzupełniali swój udział. Zgodnie z uchwałą Rady Nadzorczej G.S. w ciągu 1989 roku przy sprzedaży węgla udzielano 10 % bonifikaty i pierwszeństwa w zaopatrzeniu w materiały budowlane dla członków z pełnym udziałem podstawowym. Mimo starań zgodnie z statutem musiano skreślić z rejestru ogółem 5114 członków, lecz udziały wzrosły, wg stanu z marca 1990 roku przy stanie 1.815 członków udziały podstawowe były 7823 tys. złotych a dodatkowe 7.885 tys. złotych razem 15708 tys. złotych.

Organy samorządu spółdzielczego w imieniu członków spółdzielni , w latach osiemdziesiątych nadal realizowały swe zadania zgodnie z statutem spółdzielni, który był uzupełniany przez Walne Zgromadzenie Przedstawicieli: 23-04-1983 r. głównie na skutek z umiany terenu działania po powołaniu G.S. w Sierakowicach i Żukowie, 23-06-1988 r.- zasadnicza zmiana dotyczyła wysokości udziałów członkowskich, udział podstawowy podniesiono na kwotę 4 tysiące złotych.

Poza pracą samorządu spółdzielczego w imieniu pracowników na terenie G.S. w Kartuzach działały dwa Związki Zawodowe to były: Związek Zawodowy Pracowników G.S. w Kartuzach oraz Zakładowa Organizacja NSZZ "Solidarność" "G.S. S.ch." w Kartuzach, który rozpoczął swe działanie w październiku 1980 roku w dniu 22 maja 1989 roku został zarejestrowany przez Zarząd Regionu Gdańskiego NSZZ "Solidarność".

Oprócz organizacji związkowych w imieniu pracowników i członków spółdzielni 25-09-1989 roku powstała Komisja Modelowa. Związki Zawodowe głównie reprezentowały sprawy płac pracowników przy realizacji zadań gospodarczych, które wzrastały, na przykładzie miesięcznej płacy z 1982 roku średnia był 9.600 złotych a w 1989 roku 151.500 złotych. Komisja Modelowa wskazywała na tezy zmian strukturalnych i samorządowych dla zabezpieczenia działalności gospodarczej Sp-ni. Przedstawione uwagi i wnioski Zarząd i Rada Nadzorcza przy podejmowaniu decyzji gospodarczych rozpatrywała je w miarę możliwości.

W imieniu członków odpowiednio pracowały Komitety Członkowskie. Przykładowo na terenie G.S. było 67 Komitetów, które w roku wykonały 486 czynności, usprawniając obsługą handlu i skupu, poprawiały ochronę mienia i higienę pracy. Dla uaktywnienia zorganizowano współzawodnictwo i przy ocenie I miejsce zajął K.Cz. w Kartuzach, II w Kamienicy Szlacheckiej oraz III w Chmielnie.

W realizacji apelu X Kongresu Spółdzielczości Rolniczej w Warszawie z czerwca 1984 roku sprawie obchodów 40-lecia spółdzielczości rolniczej przedstawiam treść zaproszenia Gminnej Spółdzielni w Kartuzach:

Uroczystego otwarcia posiedzenia dokonał Przewodniczący Rady Nadzorczej mgr Fryderyk Potoczek, następnie Prezes G.S. Wł. Kostuch przedstawił referat okolicznościowy. Potem Przewodniczący Rady odczytał akt nadania sztandaru i poprosił Prezesa WZGS mgr Stanisława Zienkowicza o przekazanie sztandaru w imieniu członków Sp-ni załodze G.S. jak na zał. zdjęciu. Sztandar został udekorowany odznaką honorową "Zasłużony Ziemi Gdańskiej" wg treści jak przedstawiono: na następnej stronnicy:

Dekoracje sztandaru odznaką "Ziemi Gdańskiej" dokonał V-ce Przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku p. Zbigniew Buksiński. Następnie wieloletnim, wyróżniającym pracownikom i działaczom spółdzielczości wręczono odznaczenia państwowe, regionalne i resortowe. Gratulacje i wyrazy uznania dla załogi i działaczy spółdzielczych złożyli oficjalnie:

- Przewodniczący Rady Centralnego Związku Spółdzielni

p. Franciszek Dąbal z Warszawy,

-    W imieniu Komitetów Wojewódzkich Partii gratulacje złożył p. Mieczysław Stefański,

-    Przewodniczący Rady Nadzorczej Gminnej Spółdzielni

p. Czesław Życzyński.

Zdjęcie obrazuje widok sceny, gdzie przedstawiciele załogi GS są z przyjętym sztandarem. Natomiast przy mównicy gratulacje i życzenia składa Poseł na Sejm p. Jan Czapiewski z Somonina. Po zatem na sali byli obecni niewymienieni goście jak: V-ce Wojewoda Gdański p. Leon Brancewicz, Przewodniczący Miejsko-Gminnej Rady Narodowej p. Józef Sulikowski, przedstawiciel władz z Gminy Chmielna, Somonina, Przodkowa, Kartuz, Stężycy, Sierakowic i Bukowa - Prezesi G.S. Sierakowic, Żukowa i Pucka, Dyrektorzy niektórych zakładów z terenu G.S w Kartuzach, Redaktorzy z „Rolnika Spółdzielcy", Głosu Wybrzeża, Dziennika Bałtyckiego i Nowej Wsi, członkowie Rady Nadzorczej i Zarząd G.S. oraz reprezentacja załogi Spółdzielni. Przewodniczący Rady Nadzorczej G.S. podziękował wszystkim przybyłym gościom, działaczom, pracownikom za udział w uroczystości i jednocześnie zaprosił na występ Kaszubskiego Zespołu "Chmielanie" G.S. i wieczorek towarzyski.

Podobne uroczystości z okazji 40-lecia Spółdzielni od były się terenie powiatu. Pierwszy Spółdzielnia w powiecie powstała w Chmielnie i z tej okoliczności uroczyste posiedzenie Rady Oddziałowej G.S. odbyła się 30 listopada 1985 roku. ' uroczystym spotkaniu udział wzięli przedstawiciele miejscowych władz, działacze Spółdzielni i zaproszeni geście. Na zakończenie uroczystość uświetnił nowopowstały Kaszubski Zespół Pieśni i Tańca Chmielanie. Druga uroczystość z okazji 4o-lecia Gminnej Spółdzielni odbyła się 22 marca 1986 roku w kukowie. Wymienione spotkanie połączono z Walnym Zgromadzeniem Przedstawicieli Spółdzielni, obecni byli władze Gminy, zaproszeni goście m.in. Prezes G.S. w Kartuzach Wł. Kostuch, który długi okres współpracował z miejscowymi działaczami i pracownikami G.S. Spotkanie bardzo pozytywnie oceniło dotychczasowe osiągnięcia gospodarcze oraz było wskazaniem do dalszej owocnej pracy, trzecie spotkanie 40-lecia Sp-ni odbyło się w Oddziale G.S. w Stężycy w lipcu 1988 roku.

Była to uroczystość również z okazji Międzynarodowego Dnia Spółdzielczości przy udziale władz Gminy, samorządu spółdzielczego i zaproszonych gości, udział również wziął Prezes WZGS w Gdańsku p. Stanisław Zienkowicz a

Gminną Spółdzielnie reprezentował Prezes G.S. Władysław Kostuch. V swym referacie Dyrektor Oddziału G.S. Józef Gruchała dokładnie przedstawił warunki powstawania Spółdzielni w Szymbarku, w Stężycy, Kamienicy Szlacheckiej i Sulęczynie, które następnie ze wzglądów ekonomicznych i finansowych utworzyły jedną rentowną Spółdzielnie.

W dniu 16 września p. Andrzej Litwie wniósł pismo do Kady Nadzorczej G.S. z prośbą o zwolnienie go ze stanowiska v-ce prezesa Zarządu G.S. i rozwiązanie umowy o prace w trybie ustawowym. Prośbę swą motywował głównie trudnościami wprowadzania przemian społeczno-gospodarczych kraju oraz dalszych tym zakresie potrzebnych zmian w koncepcji strukturalnych w Spółdzielni. Rada nadzorcza przychyliła się do prośby wnioskodawcy i podjęła uchwałę o odwołaniu ze stanowiska V-ce Prezesa i rozwiązanie umowy o prace z dniem 31 grudnia 1989 roku. Rada Nadzorcza mając na uwadze potrzebne zmiany organizacyjne ograniczyła ilość członków Zarządu G.S. i funkcje v-ce prezesa Handlu powierzyła p. Antoniemu Sikorze a produkcje i transport przejął V-ce Prezes Obrotu Rolnego p. Andrzej Kwidziński.

. Zarząd Gminnej Spółdzielni rozpatrując sprawę określenia miejsca spółdzielni w przemianach społeczno-gospodarczych kraju, potrzeby zmian strukturalnych działalności i miedzy wymienionymi sprawami postanowiono rozważyć zorganizowanie Spółki z udziałem kapitału zagranicznego. Centralny Związek Spółdzielni w swym piśmie z dnia 21-07-1989 r. przedstawił informacje i niektóre założenia do tego celu m.in. jak:

-    zwolnienie spółki od podatku dochodowego na okres trzech lat,

-    możliwość zatrzymania dla spółki 85 % wolnych dewiz z eksportu.

-    współudział firm zagranicznych z ich wkładem gotówkowych, znajomością firm zagranicznych, większa łatwość uzyskania kredytów i rozwijanie działalności.

Na utworzenie przedsiębiorstwa z udziałem kapitału zagranicznego Zarząd G.S. otrzymał trzy propozycje. działalności w przetwórstwie rolno-spożywczym z zapleczem zamrażalnictwa. Takie zamiary przedstawiło Przedsiębiorstwo Handlowo Produkcyjne z Gdańska, Zakład Handlu Zagranicznego "Polcoop" z Warszawy oraz najbardziej korzystne warunki Firma "Hawa" GmbH z Hanoweru z Niemiec przy udziale Przedsiębiorstwa "Sonpol" z Warszawy, z którym G.3.postanowiła podjąć rozmowy na zorganizowanie spółki. Założenie spółki przy udziale Firny "Hawa? było przedmiotem dyskusji na Komisji Modelowej G.S. w dniu 25-09-1989 roku, gdzie wyłoniono następujące propozycje przekazania nowo powstającej spółce w ramach dzierżawienia Zakładu Zamrażalni i Przetwórstwa

z następującymi warunkami, że:

-    Firma "Hawa" opłaci resztę kredytu zaciągniętego na rozbudowę Zamrażalni,

-    zabezpieczony będzie zbyt na truskawki z rejonu G.S.

-    zabezpieczony będzie wymiana towarowa

-    G.S. będzie korzystać z 49 % z zysku powołanej spółki. Komisja Modelowa wyraziła aprobatę przystąpienia do spółki i zaleciła Zarządowi G. S. opracowanie umowy.

Po opracowaniu odpowiednich założeń, uzyskaniu pozytywnych decyzji organów statutowych Spółdzielni oraz uzyskanego zezwolenia Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych, Zarząd G.S. postanowił utworzenie spółki z udziałem podmiotu zagranicznego Firmy "Hawa" GmbH z Hanoweru. Spółka została powołana z dniem 01 stycznia 1990 roku na podstawie aktu notarialnego z dnia 04-01-1990 roku.

W wymienionym akcie notarialnym niektóre decyzje obrazowały następujące zagadnienia gospodarcze.

W par. 2 - spółka bidzie używać następujący skrót firmy: "Hages" Sp. z o.o.

W Par. 5 Umowa Spółki została dziesięć lat.

W par. 7 - ustalono , że przedmiotem działalności będzie:

-    produkcja i przetwórstwo rolno-spożywcze,

-    ogrodnictwo i warzywnictwo

-    handel zaopatrzeniowy, hurtowy i detaliczny towarami własnymi i od innych producentów,

-    prowadzenie eksportu i importu na potrzeby własne.

W par. 8 - ustalono kapitał zakładowy spółki na 100 000 dolarów USD

W par. 10 - Udział "Hages" od Gminnej Sp-ni 49.000 dolarów tj. 49 % udziału a od Firmy przyjęto 51.000 dolarów tj. 51 % udziału.

W par. 14 - Gminna Spółdzielnia zobowiązała zawarcie umowy dzierżawy gruntów i wynajęcia obiektów na czas trwania Spółki.

W par. 15 - Firma Hawa zobowiązała się w terminie do 15-11-1990 roku postawić środki dewizowe 24.000.000 szylingów austriackich na spłatę kredytów rozbudowy i modernizacje Zamrażalni. Spółka Hages zwróci Firmie Hawa środki dewizowe w terminie 6 lat. (sześć lat)

W par. 16 - Gminna Sp-nia zobowiązała się sprzedać Spółce Hages materiały, półfabrykaty i wyroby gotowe znajdujące się w zamrażalni według stanu na 31 grudnia 1989 roku.

W par. 17 - Gminna Spółdzielnia i Firma Hawa GmbH zobowiązali się zawarcia z Spółką Hages umowy o współpracy handlowej i produkcyjnej.

W par. 19 — Wspólnicy ustalili prawo do udziału w czystym zysku do podziału proporcjonalnie do udziałów.

W par. 23 - powołano Zarząd Spółki "Hages" w osobie Eugeniusza Stoltmana, jako Dyrektora Naczelnego Zakładu.

W par. 24 - ustalono powoływanie Rady Nadzorczej na okres pięciu lat w ilości siedem osób.

Poza aktem notarialnym Gminna Spółdzielnia i ,spółka Hages w dniu 04-01-1990 roku zawarli porozumienie w którym m.in. ustalono:

W par. 1 Spółka Hages zobowiązała się spłacić w imieniu Gminnej Spółdzielni kredyty i   koszty i koszty bankowe w wysokości 20 milionów szylingów austriackich oraz 680.696.943 złote kredytu bankowego i 90 milionów złotych pożyczki na linie kablową.

W par. 2 - W zamian za wykonanie zobowiązań z par. 1 Gminna spółdzielnia zobowiązała się:

a) nie pobierać od "Fagesu" zwrot naliczeń amortyzacji od własnych środków trwałych przez okres 6-ciu lat,

b) stosować ulgowy czynsz najmu i dzierżawy przez okres 6-ciu lat.

W par. - Spółka "Hages" zobowiązała się do przyjęcia z dniem 01-01-1990 roku cały stan załogi przejętego Zakładu z należnymi roszczeniami pracowników.

Zarząd Gminnej spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Kartuzach przy podejmowaniu zmian w działalności Spółdzielni kierował się wprowadzaniem reform gospodarczych i koniecznością doskonalenia funkcji strukturalnych. W ramach reformy gospodarczej już w 1982 roku z naszej spółdzielni wydzielono Gminną Spółdzielnie "S.Cł." w Sierakowicach i w Żukowie. W wyniku suwerennych decyzji samorządu spółdzielczego od pierwszego stycznia 1990 roku w Zamrażalni Owoców i Warzyw G.S. powołano w Kartuzach "Spółkę Hages" z udziałem kapitału zagranicznego. Działo to się w warunkach niezwykle trudnej pracy Gminnej Spółdzielni w okresie reformy gospodarczej kraju, ale z pełnym poczuciem odpowiedzialności za poziom i funkcjonowanie obsługi wsi i rolnictwa. Koncepcje podejmowane traktowano jako wkład docelowy z toku prac zespołów "okrągłego Stołu", który obradował w Warszawie.

Uchwalenie przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustawy z dnia 20 stycznia 1990 roku o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości spowodowała szereg poważnych zmian historycznych we wszystkich organizacjach spółdzielczych. Zgodnie z wymienioną ustawą wszystkie związki spółdzielcze przyszły w stan likwidacji (art. 1 ust.) a reprezentowanie ruchu spółdzielczego w kraju i zagranicą powierzono Naczelnej Radzie Spółdzielczej (art. 10 ust.) Do czasu uregulowania w ustawie wstrzymano przepisy Prawa Spółdzielczego dotyczące lustracji i uprawnień związków spółdzielczych. Również do 31 marca 1990 roku wszystkie spółdzielnie zostały zobowiązane do przeprowadzenia wyborów do wszystkich organów spółdzielni (art. 19 ust.)

Wymieniona ustawa w ogniwach podstawowych, na-przykład w Gminnych Spółdzielnia nie sprzyjała okresowo w normalnym funkcjonowaniu w obsłudze produkcji rolnej, Od lat przyzwyczajano się że Związki pomagały organizacyjnie, doradzały, częściowo kierowały wskazaniami, przyjmując na siebie również współodpowiedzialność. Nasunęło się pytanie czy placówki spółdzielcze będą bez hurtu związkowego odpowiednio i konkurencyjnie obsłużone w tej sytuacji w nowych warunkach Spółdzielnia musiała szereg poważnych zadań sama podjąć rozwiązywania, które miały wpływ na dalszą kondycje ekonomiczną .Ale przy tym zaszła potrzeba doboru odpowiedniej kadry pracowniczej, przede wszystkim kierownictwa, ponieważ w celu zabezpieczenia właściwej działalności w nowych warunkach ekonomicznych, trzeba było spowodować dobrą obsługą ludności w tym członków, obsługi terenu wiejskiego. Powołanie w Warszawie-Naczelnej Rady Spółdzielczej, jako jedynego reprezentanta ruchu polskiej spółdzielczości w różnorodnej działalności spowodowało trudności w obsłudze dalszego rozwoju. Ale w ciągu wielu lat spółdzielczość samopomocy przechodziła różne zakryty, a stosunek władz nie był zawsze właściwy. Lecz warto wiedzieć, że korzenie spółdzielczości mają grubo ponad stuletnią tradycje w służbie społeczeństwa i sięgały do inicjatyw ks. Stanisława Staszyca. Również trzeba zaznaczyć, że właścicielami spółdzielni są członkowie o własności grupowej w demokratyczny sposób zarządzanej.

Wiejskie zebrania członków odbyto w czasie od 10 lutego do 9 marca 1990 r. na terenie G.S. w Kartuzach. Przeprowadzono 30 zebrań, w których wzięło udział 609 członków. Były to zebrania sprawozdawczo-wyborcze, wybrano 77 przedstawicieli na Walne Zebranie, wskazano 30 kandydatów do Rady Nadzorczej, wybrano 52 członków Rad Oddziałowych oraz nowe Komitety Członkowskie. Trzeba stwierdzić, że bardziej aktywnie uczestniczyli w zebraniach pracownicy Spółdzielni. Do nowo wybranych organów weszło ponad 50 % pracowników.

Prezes Zarządu Władysław Kostuch wg pisma z dnia 3 marca 1990 r. do Przewodniczące Rady Nadzorczej mgr Fryderyka Potoczka poinformował, że w związku z przejściem na emeryturę i wyboru nowego zarządu rezygnuje z kandydowania na stanowisko Prezesa Zarządu. Również na rzecz Przewodniczącego złożył serdeczne podziękowania dla wszystkich organów samorządu G.S. za dobre i efektywną współprace w działalności społeczno-gospodarczej G. Spółdzielni przez okres ponad 40 lat mojej pracy w tym 29 lat na stanowisku prezesa.

W dniu 27 marca 1990 roku na sali "Klubu Rolnika" G.S. w Grzybnie odbyło si^ Walne Zebranie Przedstawicieli Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Kartuzach. Na liczby 77 zaproszonych przybyło 74 przedstawicieli. W wyniku głosowania na Przewodniczącego Zebrania wybrano Jolantę Marszałkowską, członka i pracownika Gminnej Sp-ni. Według porządku obrad sprawozdanie z działalności za poprzedni rok złożył Prezes Zarządu Władysław Kostuch. Na wstępie w swej wypowiedzi oznajmił swe wielkie przebycie, ponieważ składa sprawozdanie po raz trzydziesty i ostatni za 1989 rok, informując o rocznych poczynaniach z kierunkami działania, celem dokonania oceny i zatwierdzenia dalszych kierunków działania. W swym wystąpieniu nawiązywał do ważniejszych problemów i projektów uchwał z materiałów, które zostały przesłane Przedstawicielom na piśmie z zaproszeniami. Oceniając wyrywkowo dane liczbowe stwierdził iż wielkość działalności gospodarczej charakteryzują ogólne obroty 45778 mln złotych przy dynamice 354 % w stosunku do 1988 roku. Na tak znaczny wzrost miały wpływ wzrastające ceny, ale również rozwój działalności gospodarczej. Z przedstawionych danych wypracowano znaczną nadwyżką w kwocie 2.188 min zysku w złotych tj. 4,8 % do ogólnych obrotów, który w poprzednim roku wynosił 3,5 %. Mimo wzrostu wyników finansowych roku sprawozdawczego, na koszty remontów i modernizacje obiektów przeznaczono 541 mln złotych. Wzrosła również średnia płaca pracowników z 45700 złotych do 151500 złotych w stosunku miesięcznym, co stanowi 331 % wzrostu do poprzedniego roku. Zgodnie z wnioskami poprzedniego Zebrania Przedstawicieli G.S. przystąpiono do porządkowania stanu członkostwa i uzupełnienia udziałów. Wysłano wszystkim pisma dotyczące potrzeby uzupełnienia udziałów, lecz duża ilość członków nie wpłaciła uzupełnienie udziału do kwoty 4 tysiące złotych i zaszła konieczność skreślenia ich z rejestru. Na koniec roku 1989 aktualny stan członków wynosił 1475 a fundusz udziałowy 11.987 tys. złotych. Powierzenie Zakładu Zamrażalnictwa i Przetwórstwa do Spółki "Hages" było głównie spowodowane możliwością zbytu i eksportu truskawek, spłatą kredytu

i modernizacje zakładu oraz udziału G.S. w działalności. Wszystkie problemy z tym powiązane zostały zabezpieczone odpowiednim aktem notarialnym.

W tych warunkach działalności, w systemie prawa ekonomicznego i pełnej konkurencji, założono w przesłanych materiałach na 1990 rok między innymi dalszy wzrost obrotów około 210 % w stosunku do poprzedniego roku, przy rentowności 2 % od obrotów. Trzeba będzie zwiększać fundusze własne w obrocie na przykład z podziału zysku. W ramach działalności konkurencyjnej musi nastąpiła dalsza poprawa zaopatrzenia, usprawnienie obsługi i estetycznego wyglądu placówek gospodarczych.

Pod koniec swego wystąpienia Prezes przedstawił jeszcze swoje refleksje z 40 lat pracy w spółdzielczości a nowemu Zarządowi złożył życzenia ogromnych sukcesów w pracy naszej spółdzielni i jej członków oraz mieszkańców. Poinformował również, że jest kandydatem do Rady Nadzorczej, jeżeli Przedstawiciele uznają w drodze wyborów, to bidzie jeszcze służył swym doświadczeniem, dalszym porządku obrad Przewodniczący Rady Nadzorczej Fryderyk Potoczek przedstawił sprawozdanie z działalności Rady. Również poinformował, iż wpłynęło pismo Prezesa Zarządu Władysława Kostuch o przejściu na emeryturę. Następnie wystąpił Andrzej Mirosławski, który zaprponował przed dyskusją odczytanie kandydatów na członków nowej Rady Nadzorczej desygnowanych na wiejskich zebraniach członków. Przewodnicząca Zebrania odczytała kandydatów i pytała wymienionych czy wyrażają zgodę.

swoją kandydaturę wycofali Zofia Knut i Andrzej Mirosławski. Następnie z sali zgłoszono jeszcze dodatkowo 11 kandydatów, co zostało przyjęte przez obecnych. Przewodnicząca zebrania zaproponowała przygotowanie kart do głosowania i przeprowadzenie wyborów. W dyskusji zabrało głos 15 przedstawicieli w tym 2 pracowników. W dyskusji poruszano między innymi Potrzebę zabezpieczenia zadań rolniczych sprawę uzupełnienia udziałów, utrzymania nadal Rad oddziałowych, zatwierdzenie przewidywanych zmian w statucie G.S   , sprawę powołania spółki „Hages”, powołanie nowego zarządu na Walnym Zebraniu, rozpatrzenie kandydatów do zarządu z ich programem itp. Jako ostatni w dyskusji zabrał głos Naczelnik Miasta i Gminy Teofil Klein, który ocenił nowe uwarunkowania jakie zaistniały w G.S Podziękował za prace Prezesowi Zarządu, również organom samorządu i wszystkim działaczom. Jednocześnie zgłosił swoją kandydaturę na członka zarządu G.S. z programem realizacji zadań Spółdzielni. Radca Prawny

G. udzieliła wyjaśnień Przedstawicielom o realizacji przepisów statutu. Prezes Zarządu Władysław Kostuch udzielił wyjaśnień do zgłoszonych wniosków i uwag. Przewodnicząca Zebrania podziękowała za udzielone wyjaśnienia i przystąpiła do przedstawiania projektów uchwał:

W uchwale nr 1 - zatwierdzono sprawozdanie roczne rady nadzorczej i zarządu, bilans na dzień 31 grudnia 1989 roku z rachunkiem wyników zysku w kwocie 2.188.

161 tys. złotych oraz udzielono absolutorium ustępującym członkom zarządu za 1989 rok.

W uchwale nr 2 - zatwierdzono podział zysku za 1989 r. który zaproponowała Rada Nadzorcza na swym posiedzeniu 9 marca 1990 roku. W podziale uwzględniono 40 % z zysku na fundusz zasobowy i 36 % na cele inwestycyjne oraz na oprocentowanie udziałów 7.733 tys. złotych, wymienione pozycje były przedmiotem wniosków na dyskusji w czasie zebrania.

W dalszej kolejności obrad Przewodnicząca Zebrania poprosiła Przewodniczącego Komisji Skrutacyjnej o przestawienie składu wybranej nowej Rady Nadzorczej, którą przedstawił w następującym składzie:

     Oddział Chmielno    Oddział Przodkowo

     1. Cierocki Brunon  15. Rosołowska Elżbieta

     2. Okrój Romuald    16. Bisewski Edmund

     3. Kostuch Władysław    Oddział Somonino

     4. Lewna Paweł     17 Dunst Wiktoria

     Oddział Kartuzy     18. Sołtysek Andrzej

     5. Kwidziński Kazimierz  Oddział Stężyca

     6. Formela Renata   19. Kiedrowski Franciszek

7. Formela Kazimierz 20. Walkusz Kazimierz

     8. Kanka Korol     21. Rekowski Jan

     9. Jankowski Jan    22. Leszk Marian

     10. Marszałkowska Jolanta    23 Ropela Jerzy

    11. Reding Irena    24. Butowski Zbigniew

     12. Lniski Jerzy    25. Bronk Adam

     13. Flisikowska Urszula 

     14. Brylowski Jerzy

Na 25 członków Rady Nadzorczej wybrano w tym 14 pracowników Gminnej Spółdzielni w Kartuzach.

W trakcie głosowania Przewodnicząca Zebrania poprosiła o podanie kandydata na Wojewódzkie Zgromadzenie Naczelnej Rady Spółdzielczej, dodając najlepiej byłoby podać z pośród nowej Rady Nadzorczej. Z sali podano jedną kandydaturę Władysława Kostuch, która w drodze głosowania jednogłośnie została przyjęta.

W dalszym ciągu zebrania przeprowadzał głosowanie dalszych uchwał o następujących zadaniach:

W uchwale nr 3 - Zebranie zatwierdziło kierunki działania G.S. według przesłanych materiałów, określiło 6 miliardów najwyższą sumę zobowiązań oraz przyjęto do realizacji wnioski z dyskusji według protokołu komisji

Uchwał i wniosków.

W uchwale nr 4 - Zebranie wyraziło akces wstąpienia G.S. w Kartuzach na członka Naczelnej Rady Spółdzielczej oraz wybrało delegata Władysława Kostucha.

W uchwale nr 5 - zatwierdzono zmiany w statucie G.S. które między innymi wprowadziły następujące zmiany:

par.11 ust 1 - ustalono nową kwotę wpisowego 1.000 zł. (jeden tysiąc złotych)

par. 11 ust.2 - udział podstawowy wprowadzono 100.000 złotych ( sto tysięcy złotych)

par. 19 ust.3 - mandat przedstawiciela ustalono na okres 4 lat.

par 20 ust. 2 skreślono wyrazy WZGS i CZS.

par. 29 ust.2 - Rada Oddziału G.S. będzie wybierana na okres 4 lat

par. 34 ust. 2 - skreślono zdania że, kandydaci na członków zarządu powinni posiadać kwalifikacje określone w taryfikatorze oraz doświadczenie w działalności spółdzielczej.

Uchwałę o zmianie statutu przyjęto jednogłośnie.

Po zakończeniu obrad Walnego Zebrania na sali od było się pierwsze posiedzenie nowo wybranej Rady Nadzorczej. Na drodze głosowania Przewodniczącym Rady został wybrany Władysław Kostuch. Następnie przystąpiono do wyboru nowego składu Zarządu G.S.

prezesa Zarządu zgłosiły się 2 kandydatury:

- Mgr Klein Teofil, który od 1 maja 1902 roku był V-ce PZCS i GS w Kartuzach, a 1978 roku został Naczelnikiem Miasta, i Gminy w Kartuzach.

- Knut Zofia, która po maturze rozpoczęła prace w PZGS i G.S. uzupełniła w czasie pracy kwalifikacje technika budowlanego, po czym została kierownikiem inwestycji a w 1989 roku pełniła dodatkowo funkcje Przewodniczącej Zakładowej Organizacji NSZZ "Solidarność" w G.S.

- Sikora Antoni, po maturze pracował w PZGS i GS w Se-cji Organizacji i Techniki Handlu, gdzie okresowo był jej kierownikiem a w roku 1978 został członkiem zarządu G.S. i pełnił funkcje V-ce Prezesa Handlu, również przejściowo również do spraw produkcji.

- inż. Kwidziński Andrzej od sierpnia 1979 roku był ' Dyrektorem Oddziały G.S. w Chmielnie a w 1984 roku objął stanowisko V-ce Prezesa Obrotu Polnego G.S.

-    mgr Mirosławski Andrzej po studiach rozpoczął prace w początku lat 1980 zajmował się działalnością usługową w Gminnej Sp-ni i był kierownikiem Sekcji Usług.

W drodze tajnych wyborów Rada Nadzorcza wybrała na Prezesa G.S. Knut Zofie a na V-ce Prezesów Antoniego Sikorę i Mirosławskiego Andrzeja.

W dniu 30 marca 1990 roku Władysław Kostuch przekazał funkcje Prezesa Zarządu G.S. Zofii Knut protokółem zdawczo-odbiorczym. Również w tym dniu Władysław Kostuch i Andrzej Kwidziński na świetlicy G.S wzięli udział w pożegnalnym spotkaniu z załogą Gminnej Spółdzielni.

W dniu 31 marca 1990 roku w restauracji G.S. tzw. "Karczma" było spotkanie Władysława Kostucha, Andrzeja Kwidzyńskiego z kierownictwem G.S. przedstawicielami władz miasta Kartuz i zakładów współpracujących:

W tym dniu równiej w uroczystości pożegnalnej odchodzących z pracy w G.S. wzięli udział przedstawiciele zespołów kaszubskich "Chmielanie" i „Bazuny", dziękując melodią muzyki regionalnej, za udzieloną pomoc organizacyjną i finansową.